Polomektyna

Polomektyna to produkt stosowany do leczenia i zapobiegania chorobom wywołanym przez endo– i ektopasożyty u bydła (nicienie żołądkowo–jelitowe, płucne, inne nicienie, ektopasożyty, wszy, świerzbowce), owiec (nicienie żołądkowo–jelitowe, płucne, gzawica owiec, świerzbowce) oraz świń (nicienie żołądkowo-jelitowe, płucne, wszy, świerzbowce).

W szczególności Polomektyna jest zalecana w leczeniu:
Bydło:
Nicienie żołądkowo-jelitowe (formy dojrzałe i L4): Ostertagia ostertagi (włącznie z larwami drzemiącymi), Ostertagia lyrata, Haemonchus placei, Trichostrongylus axei, Trichostrongylus
colubriformis, Cooperia oncophora, Cooperia punctata, Cooperia pectinata, Oesophagostomum radiatum, Bunostomum phlebotomum, Nematodirus helvetianus (formy dojrzałe), N. spathiger (formy dojrzałe), Strongyloides papillosus (formy dojrzałe), Trichuris spp. (formy dojrzałe).
Nicienie płucne (formy dojrzałe i L4): Dictyocaulus viviparus.
Nicienie oczne: Thelazia spp. (formy dojrzałe).
Gzy (stadia pasożytnicze): Hypoderma bovis i H. lineatum (formy larwalne).
Wszy: Linognathus vituli, Haematopinus eurysternus, Solenopotes capillatus.
Świerzbowce: Psoroptes bovis (sin. P. communis var. bovis), Sarcoptes scabiei var. bovis.

Owce:
Nicienie żołądkowo-jelitowe: Haemonchus contortus (formy dojrzałe, L4, drzemiące L4), Ostertagia circumcincta (formy dojrzałe, L4, drzemiące L4), O. trifurcata (formy dojrzałe, L4), Trichostrongylus axei (formy dojrzałe), T. colubriformis (formy dojrzałe, L4), T. vitrinus (formy dojrzałe), Nematodirus filicollis (formy dojrzałe, L4), Cooperia curticei (formy dojrzałe, L4), Oesophagostomum columbianum (formy dojrzałe, L4), O. venulosum (formy dojrzałe), Chabertia ovina (formy dojrzałe, L4), Trichiuris ovis (formy dojrzałe).
Polomektyna zwalcza również szczepy Haemonchus contortus i Ostertagia circumcincta oporne na benzimidazole.
Nicienie płucne: Dictyocaulus filaria (formy dojrzałe, L4), Protostrongylus rufescens (formy dojrzałe).
Gazawica owiec (stadia pasożytnicze): Oestrus ovis
Świerzbowce: Psorergates ovis.

Świnie:
Nicienie żołądkowo-jelitowe (formy dojrzałe i L4): Ascaris suum, Hyostrongylus rubidus,
Oesophagostomum spp., Strongyloides ransomi (formy dojrzałe), a także wspomagająco w zwalczaniu dojrzałych form nicieni należących do gatunku Trichiuris suis.
Polomektyna podana lochom na 7-14 dni przed wyproszeniem skutecznie zapobiega (poprzez mleko) zakażeniom Strongyloides ransomi u prosiąt.
Nicienie płucne (formy dojrzałe): Metastrongylus spp.
Nicienie nerkowe (formy dojrzałe i L4): Stephanurus dentatus.
Wszy: Haematopinus suis.
Świerzbowce: Sarcoptes scabiei var. suis.

Jaki jest skład Polomektyna, jakie substancje zawiera?

1 ml produktu Polomektyna zawiera:
Iwermektyna 10 mg.

Dawkowanie preparatu Polomektyna – jak stosować ten lek?

Zalecaną drogą podania produktu jest iniekcja podskórna.

Bydło:
1 ml/50 kg m.c., co odpowiada 200 g iwermektyny/kg m.c.
Produkt należy wstrzykiwać pod fałd skóry w fałd skóry na grzbiecie, przed lub za łopatkami, używając jałowej igły kaliber 16, o długości od 15 do 20 mm.

Polomektyna podana w zalecanej dawce 1 ml na 50 kg m.c. zapobiega ponownym zakażeniom Haemonchus placei, do których dochodzi w okresie pierwszych 14 dni po leczeniu, ponownym
zakażeniom Ostertagia ostertagi i Oesophagostomum radiatum, do których dochodzi w okresie pierwszych 21 dni po leczeniu oraz ponownym zakażeniom Dictyocaulus viviparus, do których
dochodzi w okresie pierwszych 28 dni po leczeniu.

Owce:
0,5 ml/25 kg m.c. (co odpowiada 200 g of iwermektyny/kg m.c.).
Produkt należy podawać przy pomocy dowolnej strzykawki automatycznej lub jednorazowej, przestrzegając zasad aseptyki.
Jednorazowe podanie produktu znacząco obniża liczebność Psorergates ovis i często prowadzi do ustąpienia klinicznych objawów zakażenia świerzbowcami. Dla całkowitego wyeliminowania żywych świerzbowców produkt należy podać dwukrotnie w odstępie 7 dni.

Świnie:
1 ml/33 kg m.c., co odpowiada 300 g iwermektyny/kg m.c.
Wstrzykiwać w grzbietową część szyi z użyciem dowolnej strzykawki automatycznej lub jednorazowej, przestrzegając zasad aseptyki.

Zalecany program odrobaczania świń produktem Polomektyna:
Programem zwalczania pasożytów należy objąć wszystkie zwierzęta w stadzie. Po pierwszym podaniu produktu, zaleca się systematyczne stosowanie leku w dawce 1 ml na 33 kg m.c., zgodnie z
następującym schematem:
 Lochy: 7 – 14 dni przed porodem, aby ograniczyć inwazję pasożytów u prosiąt
 Loszki: 7 – 14 dni przed kryciem, a następnie (jak u loch) 7 – 14 dni przed porodem
 Knury: 2 razy w roku. Warchlaki przed wprowadzeniem na tucz powinny zostać odrobaczone i umieszczone w czystych kojcach.
U świń przebywających na wybiegu może nastąpić reinwazja pasożytów (nicieni).
W razie wystąpienia reinwazji należy zastosować Polomektynę po 6 miesiącach od ostatniego podania leku.

Dawki produktu o objętości powyżej 10 ml należy podawać w dwóch różnych miejscach, aby uniknąć wystąpienia przypadkowych zaburzeń i reakcji miejscowej.

W celu zapewnienia dokładnego dawkowania, należy możliwie dokładnie oszacować masę ciała zwierzęcia i sprawdzić dokładność urządzenia dozującego.

Jeżeli planowane jest równoczesne leczenie większej liczby zwierząt, w celu uniknięcia podania zbyt niskiej lub zbyt wysokiej dawki zaleca się pogrupowanie zwierząt w zależności od masy ciała i
zastosowanie odpowiedniego dawkowowania.

Zalecenia dla prawidłowego podania

Brak.

Przeciwwskazania

Nie stosować u innych gatunków zwierząt. Ciężkie reakcje zakończone śmiercią były odnotowywane zwłaszcza u owczarków szkockich collie, owczarków staroangielskich, ras spokrewnionych oraz ich mieszańców, a także u żółwi lądowych i wodnych.
Nie podawać dożylnie ani domięśniowo.
Nie stosować w przypadku nadwrażliwości na substancję czynną lub na dowolną substancję pomocniczą.

Działania niepożądane

Po podaniu produktów leczniczych zawierających iwermektynę, możliwe jest wystąpienie przejściowych objawów w miejscu wstrzyknięcia, takich jak uczucie podrażnienia u bydła, bolesność
(nawet intensywna) u owiec oraz obrzęk.
O wystąpieniu działań niepożądanych po podaniu tego produktu lub zaobserwowaniu jakichkolwiek niepokojących objawów nie wymienionych w ulotce (w tym również objawów u człowieka na skutek kontaktu z lekiem), należy powiadomić właściwego lekarza weterynarii, podmiot odpowiedzialny lub Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych.

Okres(-y) karencji

Nie stosować u krów w okresie zasuszania, w czasie ciąży i w okresie laktacji, jeżeli ich mleko jest przeznaczone do spożycia przez ludzi.
U owiec stosować produkt u samic wyłącznie w okresie zasuszania, jednak nie później niż na 60 dni przed spodziewanym wykotem.
owca – tkanki jadalne – 22 dni
świnia – tkanki jadalne – 14 dni
bydło – tkanki jadalne – 49 dni.

Specjalne ostrzeżenia dla każdego z docelowych gatunków zwierząt

Podczas leczenia świń, należy zwrócić szczególną uwagę na zapobieganie przenoszeniu pasożytów na zdrowe zwierzęta oraz ograniczenie rozprzestrzeniania pasożytów w miejscu bytowania zwierząt, gdyż przeciwpasożytnicze działanie iwermektyny nie jest natychmiastowe. Dlatego w okresie co najmniej 1 tygodnia od zakończenia leczenia należy unikać kontaktu leczonych zwierząt ze zdrowymi oraz nie przenosić leczonych zwierząt do miejsc wolnych od pasożytów. Aby zapobiec przeniesieniu pasożytów na prosięta, leczenie macior należy przeprowadzić co najmniej na tydzień przed spodziewanym terminem wyproszenia.

W przypadku wszawicy koniecznym może być dwukrotne przeprowadzenie leczenia, gdyż okres inkubacji jaj pasożyta wynosi około 3 tygodnie.

Należy unikać następujących praktyk, ponieważ podnoszą one ryzyko rozwoju oporności i mogą w efekcie prowadzić do braku skuteczności terapii:
– zbyt częste i powtarzające się użycie produktów przeciwpasożytniczych należących do tej samej grupy przez długi okres czasu;
– użycie zbyt niskich dawek leku wynikające z niewłaściwego oszacowania masy ciała, nieprawidłowego podania leku lub niewłaściwej kalibracji urządzenia dozującego (jeśli dotyczy).

Przypadki kliniczne podejrzeń wystąpienia oporności na produkty przeciwpasożytnicze powinny zostać zbadane przy użyciu odpowiedniego testu (np. test obniżenia liczebności jaj w odchodach).

Jeśli wyniki badań jednoznacznie wskazują na oporność na dany produkt przeciwpasożytniczy, należy zastosować lek należący do innej grupy farmakokinetycznej i posiadający inny mechanizm działania.
Istnieją doniesienia o oporności na iwermektynę Ostertagia ostertagi u bydła i Ostertagia circumcinta u owiec. Dlatego też używanie tego produktu powinno być zgodne z lokalnymi (dotyczącymi regionu lub gospodarstwa) doniesieniami epidemiologicznymi dotyczącymi wrażliwości nicieni i zaleceniami o przeciwdziałaniu powstawania oporności na leki przeciwpasożytnicze

Specjalne ostrzeżenia dotyczące stosowania u zwierząt

Iwermektyna jest wysoce skuteczna w zwalczaniu wszystkich form larwalnych gzów, jednak niszczenie larw w okresie, kiedy umiejscowią się one w tkankach, w których zimują, może
spowodować wystąpienie reakcji między pasożytem a gospodarzem. Obumieranie larw znajdujących się w ścianie przełyku (Hypoderma lineatum) może powodować wzdęcia, natomiast zabicie larw umiejscowionych w kanale kręgowym (H. bovis) może wywołać objawy nerwowe: drgawki, niedowład. Dla uniknięcia tych reakcji produkt powinien być podawany pod koniec lata, po zakończeniu aktywności owadów dorosłych, a przed zakończeniem migracji larw I stadium.

Specjalne środki ostrożności dla osób podających Polomektyna zwierzętom

Nie jeść, nie pić i nie palić podczas podawania produktu.
Umyć ręce po podaniu leku.
Zachować ostrożność, aby uniknąć samoiniekcji. W miejscu samoiniekcji produkt może wywołać miejscowe podrażnienie i reakcję bólową.
Produktu nie wolno przechowywać razem z pożywieniem przeznaczonym dla ludzi lub zwierząt.

Ciąża, laktacja lub nieśność

Polomektyna może być stosowana u samic w okresie ciąży i laktacji (karmiących młode) pod warunkiem, że mleko pochodzące od tych samic nie jest przeznaczone do spożycia przez ludzi.
Produkt może być stosowany u świń w okresie ciąży.

Produkt może być stosowany u zwierząt zarodowych, nie wpływa na płodność

Interakcje Polomektyna z innymi produktami

Nie stosować agonistów GABA (takich jak benzodiazepiny lub barbiturany) w leczeniu przypadkowego zatrucia iwermektyną, ponieważ wzmacnia ona ich działanie.

Przedawkowanie

Bydło, owce: po jednokrotnym podskórnym podaniu iwermektyny w dawce 4,0 mg substancji czynnej na 1 kg m. c. (tj. 20-krotność zalecanej dawki) obserwowano niezborność ruchów oraz depresję.
Świnie: dawka 30 mg iwermektyny na 1 kg m.c. (100-krotność zalecanej dawki) podana podskórnie prowadziła do wystąpienia niezborności ruchowej, letargu, drgawek, trudności w oddychaniu oraz zalegania w pozycji bocznej.
Nie są znane odtrutki stosowane przy przedawkowaniu iwermektyny.
W razie wystąpienia objawów zatrucia nie stosować substancji wzmacniających działanie kwasu gammaaminomasłowego (GABA), takich jak benzodiazepiny lub barbiturany.

Główne niezgodności farmaceutyczne

Ponieważ nie wykonywano badań dotyczących zgodności, tego produktu leczniczego weterynaryjnego nie wolno mieszać z innymi produktami leczniczymi weterynaryjnymi.

Ulotka Polomektyna – do pobrania pełna wersja ulotki

Polomektyna – Roztwór do wstrzykiwań

Charakterystyka produktu leczniczego (ChPL) – dokumentacja dla weterynarzy

Polomektyna – Roztwór do wstrzykiwań