Caliercortin

Caliercortin przeznaczony jest do paliatywnego (wspomagającego) leczenia następujących chorób u bydła, koni, świń, psów i kotów:
– ketozy pierwotne,
– ostre, niezakaźne zapalenie stawów, zapalenie ścięgien i zapalenie kaletek maziowych,
– niezakaźne stany zapalne lub alergiczne choroby skóry.

Podczas stosowania deksametazonu wskazanie powinno zawsze być dokładnie sprawdzane.

Jaki jest skład Caliercortin, jakie substancje zawiera?

1 ml produktu zawiera:
Substancja czynna:
Deksametazon 4,00 mg (w postaci deksametazonu sodu fosforanu).

Substancja pomocnicza:
Alkohol benzylowy 9,45 mg.

Klarowny, bezbarwny roztwór.

Dawkowanie preparatu Caliercortin – jak stosować ten lek?

Do podawania podskórnego, domięśniowego i dożylnego.

Gatunek i dawka:
Konie i bydło: 0,02 – 0,06 mg deksametazonu/kg mc. co odpowiada 0,25 – 0,75 ml produktu leczniczego weterynaryjnego na 50 kg mc.
Świnie: 0,04 – 0,06 mg deksametazonu/kg mc. co odpowiada 0,1 – 0,15 ml produktu leczniczego weterynaryjnego na 10 kg mc.
Psy i koty: 0,1 – 0,25 mg deksametazonu/kg mc. co odpowiada 0,025 – 0,063 ml produktu leczniczego weterynaryjnego na kg mc.

Do jednokrotnego podania.

Zalecenia dla prawidłowego podania

Nie używać produktu leczniczego weterynaryjnego jeśli zauważysz widoczne oznaki zepsucia.

Przeciwwskazania

Nie podawać produktu w przypadku:
– istniejących owrzodzeń żołądkowo-jelitowych, źle gojących się ran i owrzodzeń, złamań,
– układowych infekcji wirusowych,
– ogólnego obniżenia odporności,
– jaskry, zaćmy,
– osteoporozy, hipokalcemii,
– hiperkortycyzmu,
– nadciśnienia,
– zapalenia trzustki,
– u bydła w ostatnim trymestrze ciąży,
– grzybic układowych.

Istniejące infekcje bakteryjne i pasożytnicze należy wyeliminować za pomocą odpowiedniego leczenia przed rozpoczęciem leczenia produktem.
Nie stosować w przypadkach nadwrażliwości na substancję czynną, kortykosteroidy lub na dowolną substancję pomocniczą.

Działania niepożądane

W bardzo rzadkich przypadkach mogą wystąpić reakcje nadwrażliwości.

Kortykosteroidy przeciwzapalne, takie jak deksametazon, znane są z szerokiego zakresu działań niepożądanych. Podczas gdy pojedyncze wysokie dawki są ogólnie dobrze tolerowane, mogą one jednak wywoływać ciężkie działania niepożądane przy długotrwałym podawaniu i przy podawaniu estrów o długim czasie działania. W przypadku średniego i długiego okresu podawania należy ograniczyć dawkę do minimum niezbędnego do kontrolowania objawów.
Same steroidy w trakcie leczenia mogą powodować objawy cushingoidalne obejmujące znaczącą zmianę w metabolizmie tłuszczów, węglowodanów, białek i minerałów, np. redystrybucję tkanki tłuszczowej, osłabienie i zanik mięśni oraz osteoporozę. Steroidy mogą powodować efekt diabetogenny, w połączeniu z obniżoną tolerancją glukozy wywołują lub pogłębiają istniejącą cukrzycę.
Systematycznie podawane kortykosteroidy, szczególnie we wczesnych etapach leczenia, mogą powodować poliurię, polidypsję i polifagię. Niektóre kortykosteroidy przy długotrwałym stosowaniu mogą powodować retencję sodu i wody oraz hipokaliemię. Kortykosteroidy podawane ogólnie mogą powodować odkładanie się wapnia w skórze (calcinosis cutis).
Steroidy mogą zwiększać ryzyko zakrzepicy.
Podawanie steroidów prowadzi do supresji wydzielania ACTH i odwracalnej niedoczynności i atrofii nadnerczy. Po podaniu kortykosteroidów obserwowano obniżenie progu drgawkowego, możliwą manifestację padaczki utajonej, efekty euforyczne, pobudzenie.
Podawanie kortykosteroidów może powodować atrofię skóry.
Kortykosteroidy mogą opóźniać gojenie się ran, a działanie immunosupresyjne może osłabiać odporność i nasilić istniejące zakażenia, opóźniać gojenie kości i powodować artropatię.
Obserwowano owrzodzenia żołądkowo-jelitowe występujące u zwierząt leczonych kortykosteroidami. Owrzodzenia żołądkowo-jelitowe mogą być nasilone przez steroidy u pacjentów otrzymujących niesteroidowe leki przeciwzapalne i zwierząt z urazem rdzenia kręgowego.
Steroidy mogą powodować powiększenie wątroby (hepatomegalię) ze wzrostem poziomu enzymów wątrobowych w surowicy.
Rzadko może dojść do reakcji nadwrażliwości.
W przypadku stosowania produktu w celu wywołania porodu u bydła, może występować zwiększona częstotliwość zatrzymania łożyska z możliwym późniejszym zapaleniem macicy i/lub zmniejszeniem płodności.
Kortykosteroidy mogą zwiększać ryzyko ostrego zapalenia trzustki.
Steroidy mogą być związane ze zmianami zachowania u psów i kotów (sporadyczna depresja u kotów i psów, agresja u psów).
Inne działania niepożądane, takie jak wzmożone napięcie, obrzęki, hipokalcemia, zahamowanie z zaburzeniem wzrostu kości i uszkodzeniem macierzy kości oraz choroby oczu (jaskrę, zaćmę) mogą być obserwowany po podaniu steroidów.

Częstotliwość występowania działań niepożądanych przedstawia się zgodnie z poniższą regułą:
– bardzo często (więcej niż 1 na 10 leczonych zwierząt wykazujących działanie(a) niepożądane)
– często (więcej niż 1, ale mniej niż 10 na 100 leczonych zwierząt)
– niezbyt często (więcej niż 1, ale mniej niż 10 na 1000 leczonych zwierząt)
– rzadko (więcej niż 1, ale mniej niż 10 na 10000 leczonych zwierząt)
– bardzo rzadko (mniej niż 1 na 10000 leczonych zwierząt, włączając pojedyncze raporty).

W razie zaobserwowania działań niepożądanych, również niewymienionych w ulotce informacyjnej, lub w przypadku podejrzenia braku działania produktu, poinformuj o tym lekarza weterynarii.

Okres(-y) karencji

Bydło:
Tkanki jadalne: 16 dni.
Mleko: 4 dni.

Świnie:
Tkanki jadalne: 4 dni.

Konie:
Tkanki jadalne: 16 dni.
Produkt niedopuszczony do stosowania u klaczy produkujących mleko przeznaczone do spożycia przez ludzi.

Specjalne ostrzeżenia dla każdego z docelowych gatunków zwierząt

Ze względu na zawartość glikolu propylenowego, w niektórych przypadkach mogą wystąpić zagrażające życiu reakcje wstrząsowe. Dlatego roztwór do wstrzykiwań powinien być podawany powoli i mieć temperaturę przybliżoną do temperatury ciała. Przy pierwszych oznakach nietolerancji, wstrzyknięcie należy przerwać i w razie potrzeby, rozpocząć leczenie wstrząsu.

Specjalne ostrzeżenia dotyczące stosowania u zwierząt

Leczenie glikokortykosteroidami może prowadzić do ciężkiego przebiegu zakażenia. W przypadku infekcji terapię należy skonsultować z lekarzem weterynarii.
Względne przeciwwskazania wymagające szczególnych środków ostrożności to:
– cukrzyca (kontrola parametrów krwi i jeśli to konieczne, zwiększenie dawki insuliny),
– zastoinowa niewydolność serca (uważne monitorowanie),
– przewlekła niewydolność nerek (uważne monitorowanie),
– padaczka (należy unikać długotrwałej terapii).
Podawanie glikokortykosteroidów należy prowadzić wyłącznie po ścisłym wskazaniu u:
– zwierząt rosnących i starszych,
– zwierząt ssących,
– zwierząt ciężarnych, z powodu niedostatecznie wyjaśnionego, możliwego teratogennego działania deksametazonu,
– u koni, ponieważ glikokortykosteroidy mogą wywołać ochwat jako powikłanie.

W przypadku szczepień i leczenia glikokortykosteroidami należy zachować odpowiednią przerwę. Czynne uodparnianie nie powinna być wykonywane w trakcie i do 2 tygodni po terapii glikokortykosteroidami. Powstanie wystarczającej odporności może być również osłabione w przypadku szczepień ochronnych, które miały miejsce do 8 tygodni przed rozpoczęciem terapii.

Specjalne środki ostrożności dla osób podających Caliercortin zwierzętom

Osoby o znanej nadwrażliwości na deksametazon i alkohol benzylowy powinny unikać kontaktu z produktem leczniczym weterynaryjnym.
Kortykosteroidy mogą powodować wady rozwojowe płodów; w związku z tym zaleca się, aby kobiety w ciąży unikały kontaktu z produktem leczniczym weterynaryjnym.
Po przypadkowej samoiniekcji, należy niezwłocznie zwrócić się o pomoc lekarską oraz przedstawić lekarzowi ulotkę informacyjną lub etykietę.
Po użyciu należy umyć ręce.

Ciąża, laktacja lub nieśność

Ze względu na to, że teratogenne działanie deksametazonu nie jest wystarczająco poznane, stosowanie w czasie ciąży powinno być przeprowadzane pod ścisłym wskazaniem.
Nie używać w ostatnim trymestrze ciąży.

Podczas podawania produktu w okresie laktacji występuje czasowe zmniejszenie wydajności mlecznej.
Ponieważ glikokortykosteroidy przenikają do mleka i może wystąpić zaburzenie wzrostu u młodych zwierząt, należy stosować wyłącznie pod ścisłym wskazaniem w przypadku zwierząt karmiących.

Interakcje Caliercortin z innymi produktami

– Zmniejszona tolerancja na glikozydy nasercowe z powodu hipokaliemii,
– zwiększona utrata potasu podczas równoczesnego podawania diuretyków tiazydowych i pętlowych,
– zwiększone ryzyko wystąpienia wrzodów żołądkowo-jelitowych i krwawienia z przewodu pokarmowego przy jednoczesnym stosowaniu niesteroidowych leków przeciwzapalnych,
– zmniejszone działanie insuliny,
– zmniejszone działanie glikokortykosteroidów podczas podawania leków indukujących enzymy (np. barbiturany),
– zwiększone ciśnienie w oku w połączeniu z lekami antycholinergicznymi,
– zmniejszone działanie antykoagulantów,
– stłumienie reakcji skórnych podczas śródskórnych testów alergicznych,
– wyraźne osłabienie mięśni u pacjentów z myastenia gravis przy jednoczesnym podawaniu leków antycholinergicznych (np. neostygmina).

Przedawkowanie

Przedawkowanie wiąże się z nasileniem działań niepożądanych. Odtrutka na produkt nie jest znana.

Główne niezgodności farmaceutyczne

Ponieważ nie wykonywano badań dotyczących zgodności, tego produktu leczniczego weterynaryjnego nie wolno mieszać z innymi produktami leczniczymi weterynaryjnymi.

Ulotka Caliercortin – do pobrania pełna wersja ulotki

Charakterystyka produktu leczniczego (ChPL) – dokumentacja dla weterynarzy