Jakie są wskazania? Na co stosowany jest ? Produkt Anaestamine może być używany w połączeniu z środkami uspokajającymi w celu: – unieruchomienia, – sedacji, – znieczulenia ogólnego. Docelowe gatunki zwierząt: psy, koty, bydło, owce, kozy, konie, świnie, świnki morskie, chomiki, króliki, szczury, myszy. Jaki jest skład , jakie substancje zawiera? Skład na ml: Substancja czynna: … Czytaj dalej
Jakie są wskazania? Na co stosowany jest ? Fungiderm 0,005 g/ml roztwór dla koni, lisów, psów, kotów, świnek morskich, myszy, szczurów i królików to produkt stosowany u następujących gatunków zwierząt: szczur mysz pies królik świnka morska lis kot koń. Lek ten występuje pod postacią farmaceutyczną Roztwór na skórę. Powszechnie stosowana nazwa: Clotrimazolum Informacje na temat … Czytaj dalej
Jakie są wskazania? Na co stosowany jest ? Iso-Vet to produkt stosowany u następujących gatunków zwierząt: koń gerbile (myszoskoczki) szynszyla chomik gady ptaki ozdobne pies kot szczur mysz świnka morska fretka. Lek ten występuje pod postacią farmaceutyczną Płyn do sporządzania inhalacji parowej. Powszechnie stosowana nazwa: Isofluranum Informacje na temat opakowania: 1 butelka 250 ml, 5909990922635, … Czytaj dalej
Jakie są wskazania? Na co stosowany jest ? Isocare to produkt stosowany u następujących gatunków zwierząt: mysz myszoskoczek gady kawia domowa ptaki ozdobne fretka pies kot szczur koń chomik szynszyla. Lek ten występuje pod postacią farmaceutyczną Płyn do sporządzania inhalacji parowej. Powszechnie stosowana nazwa: Isofluranum Informacje na temat opakowania: 1 butelka 250 ml, 5055037402179, Rp … Czytaj dalej
Jakie są wskazania? Na co stosowany jest ? Isoflurin to produkt stosowany u następujących gatunków zwierząt: koń ptaki ozdobne kot pies gady mysz chomik szynszyle myszoskoczek kawia domowa fretka szczur. Lek ten występuje pod postacią farmaceutyczną Płyn do sporządzania inhalacji parowej. Powszechnie stosowana nazwa: Isofluranum Informacje na temat opakowania: 1 butelka 250 ml, 5909991284336, Rp … Czytaj dalej
Jakie są wskazania? Na co stosowany jest ? Isotek to produkt stosowany u następujących gatunków zwierząt: koń kawia domowa mysz gady szynszyla szczur ptaki ozdobne pies kot myszoskoczek fretka chomik. Lek ten występuje pod postacią farmaceutyczną Płyn do sporządzania inhalacji parowej. Powszechnie stosowana nazwa: Isofluranum Informacje na temat opakowania: 1 butelka 250 ml, 5909991335991, Rp … Czytaj dalej
Jakie są wskazania? Na co stosowany jest ? Isothesia to produkt stosowany u następujących gatunków zwierząt: koń pies kot ptaki ozdobne gady szczur mysz chomik szynszyla myszoskoczek kawia domowa fretka. Lek ten występuje pod postacią farmaceutyczną Płyn do sporządzania inhalacji parowej. Powszechnie stosowana nazwa: Isofluranum Informacje na temat opakowania: 1 butelka 100 ml, 8904026638709, Rp … Czytaj dalej
Jakie są wskazania? Na co stosowany jest ? Vetflurane to produkt stosowany do indukcji i podtrzymywania znieczulenia ogólnego. Jaki jest skład , jakie substancje zawiera? Każdy g Vetflurane zawiera: Substancja czynna: Izofluran 1000 mg. Klarowny, bezbarwny płyn. Jak dawkować ? Jednoczesne stosowanie leków uspokajających lub przeciwbólowych może zmniejszyć stężenie izofluranu wymagane do wywołania i podtrzymania … Czytaj dalej
Szczury domowe, choć niewielkich rozmiarów, wymagają profesjonalnej opieki weterynaryjnej i odpowiedniego leczenia farmakologicznego w przypadku zachorowania. Ze względu na krótką długość życia oraz specyficzną fizjologię tych gryzoni, szybka interwencja terapeutyczna jest kluczowa dla zachowania ich zdrowia. Leki stosowane u szczurów obejmują szerokie spektrum preparatów – od antybiotyków i leków przeciwpasożytniczych, przez środki przeciwbólowe i przeciwzapalne, aż po specjalistyczne terapie hormonalne stosowane w przypadku nowotworów. Wybór odpowiedniego leku oraz jego dawkowanie wymaga wiedzy weterynaryjnej, gdyż wiele powszechnie stosowanych substancji u ludzi czy innych zwierząt może być toksyczna dla szczurów. Właściwe podawanie leków, kontrola ich działania oraz znajomość możliwych skutków ubocznych to fundamenty skutecznej terapii tych inteligentnych i towarzyskich gryzoni.
Antybiotykoterapia stanowi podstawę leczenia bakteryjnych zakażeń u szczurów, a najczęstszym wskazaniem do ich stosowania jest przewlekłe zapalenie dróg oddechowych, zwane mykoplazmozą lub CRD. Wybór odpowiedniego antybiotyku jest kluczowy, ponieważ niektóre grupy tych leków mogą być niebezpieczne dla gryzoni.
W praktyce weterynaryjnej najczęściej stosowane są fluorochinolony, które charakteryzują się szerokim spektrum działania i dobrą penetracją do tkanek. Enrofloksacyna stanowi podstawowy antybiotyk pierwszego rzutu w leczeniu szczurów i jest podawana w dawce 2,5-20 mg/kg masy ciała dwa razy dziennie, zarówno doustnie jak i podskórnie. Alternatywnie stosuje się marbofloksacynę lub pradofloksacynę, często w połączeniu z kompleksem sulfodiazyny z trimetoprimem, co zwiększa skuteczność terapii, szczególnie w infekcjach mieszanych.
W przypadku większych skupisk szczurów, takich jak sklepy zoologiczne czy wiwaria, podaje się oksytetracyklinę lub doksycyklinę. Ta ostatnia substancja, mimo skuteczności, jest lekiem drugiego rzutu ze względu na swoją potencjalną toksyczność dla szczurów utrzymywanych jako zwierzęta towarzyszące. Rzadziej stosowane antybiotyki obejmują tylozynę, florfenikol oraz toltrazuril. W niektórych protokołach terapeutycznych stosuje się również amoksycylinę z kwasem klawulanowym, choć jej skuteczność przeciwko mykoplazmom jest ograniczona.
Coraz częściej w leczeniu szczurów wykorzystuje się antybiotyki makrolidowe, takie jak azytromycyna, tylozyna, dirytromycyna czy klarytromycyna, które wykazują dobrą aktywność przeciwko mykoplazmom. Do rzadziej stosowanych, ale skutecznych opcji należą gentamycyna, azytromycyna i chloramfenikol, które rezerwuje się na przypadki oporne na standardową terapię.
Pasożyty zewnętrzne i wewnętrzne stanowią częsty problem zdrowotny u szczurów, wymagający skutecznej interwencji farmakologicznej. W przypadku ektoparasytoz, takich jak świerzb, roztocza czy wszy, podstawą leczenia jest iwermektyna, która przy prawidłowym dawkowaniu i powtórzeniu kuracji po 7-10 dniach wykazuje wysoką skuteczność.
U szczurów można stosować również selamektynę w dawce 5 mg/kg masy ciała, podawaną miejscowo w postaci preparatu spot-on. Alternatywą jest fipronil, stosowany zgodnie z zaleceniami producenta. Wszystkie szczury w stadzie powinny być leczone jednocześnie, nawet jeśli objawy widoczne są tylko u jednego osobnika, gdyż pasożyty łatwo przenoszą się między zwierzętami.
W leczeniu pasożytów wewnętrznych, takich jak tasiemiec szczurzy, stosuje się niclozamid, natomiast w przypadku inwazji owsikiem skuteczny jest fenbendazol lub iwermektyna. Szczury mogą również chorować na kokcydiozę, w zwalczaniu której wykorzystuje się sulfonamidy lub Baycox. Szczególną uwagę należy zwrócić na giardozę, która jest niebezpieczna również dla człowieka – w jej leczeniu stosuje się metronidazol.
Odpowiednie leczenie bólu u szczurów jest nie tylko kwestią etyczną, ale również medyczną, gdyż nieleczony ból zmniejsza łaknienie, przyjmowanie wody, wydłuża czas rekonwalescencji i prowadzi do zaburzeń żołądkowo-jelitowych. Nigdy nie należy zapominać o podawaniu leków przeciwbólowych w okresie około- i pooperacyjnym.
Paracetamol jest podstawowym lekiem przeciwbólowym i przeciwgorączkowym stosowanym u szczurów w dawce 100-300 mg/kg co 4 godziny doustnie. Może być podawany w postaci preparatów dla dorosłych ludzi lub smakowych syropów dla dzieci, co ułatwia aplikację. Ibuprofen działa przeciwzapalnie i przeciwbólowo, stosowany jest w dawce 130-135 mg/kg dwa razy dziennie doustnie, dostępny jako różne preparaty ludzie.
W praktyce weterynaryjnej stosuje się również lokalne środki znieczulające, takie jak 2% lidokaina czy bupiwakaina, szczególnie jako uzupełnienie znieczulenia ogólnego podczas zabiegów chirurgicznych. Przed infiltracją operowanej okolicy przygotowuje się bezpieczną objętość leku – przykładowo 2% lidokaina w dawce 5 mg/kg masy ciała dla szczura o masie 200 g to 0,05 ml. Po rozcieńczeniu do roztworu 0,25% uzyskuje się większą objętość leku o stężeniu skutecznie znieczulającym okoliczne tkanki.
Kortykosteroidy stanowią ważną grupę leków stosowanych w medycynie szczurów, głównie w leczeniu stanów zapalnych, chorób autoimmunologicznych oraz jako wsparcie w niektórych przypadkach neurologicznych. Deksametazon jest podawany w dawce 1-2 mg/kg podskórnie, a w przypadku szoku można zastosować dawkę 4-5 mg/kg. Prednizon, stosowany w postaci preparatu Encorton, podaje się doustnie w dawce 0,56-2,2 mg/kg raz dziennie.
Kortykosteroidy należy stosować z dużą ostrożnością i wyłącznie pod nadzorem weterynaryjnym. Sterydy powinny być lekiem stosowanym krótko, doraźnie, na konkretny objaw, przy czym sama choroba powinna być równolegle leczona przyczynowo. Stosowane przewlekle mogą powodować szereg działań niepożądanych, w tym osłabienie układu odpornościowego, zaburzenia metaboliczne oraz – po długotrwałym stosowaniu – nawrót pierwotnych dolegliwości.
Niezwykle istotne jest, aby kortykosteroidy stosować nie dłużej niż 3-5 dni pod rząd, chyba że lekarz weterynarii uzna, że dłuższa terapia jest niezbędna i poinformuje właściciela o możliwych skutkach ubocznych. Maści sterydowe, takie jak elokom, dermovate, lorinden, ocacorten czy flucinar, stosowane przewlekle w rozległych zmianach skóry, mogą ulegać wchłonięciu i działać jak hormon ogólnoustrojowy, dlatego ich stosowanie na własną rękę jest absolutnie niedopuszczalne.
Znieczulenie szczurów wymaga szczególnej uwagi ze względu na ich małe rozmiary oraz szybki metabolizm. Do premedykacji, indukcji i podtrzymania znieczulenia najlepiej używać leków o szerokim marginesie bezpieczeństwa oraz posiadających swoistych antagonistów. Korzystne jest stosowanie znieczulenia złożonego, dzięki któremu możliwe jest zmniejszenie dawki głównego anestetyku.
W praktyce stosuje się głównie wziewne środki znieczulające – izofluran oraz sewofluran. Indukcję znieczulenia przeprowadza się przy zastosowaniu izofluranu w stężeniu 5%, sewofluranu – 8%, natomiast podtrzymanie znieczulenia po wyjęciu pacjenta z pojemnika i podawanie anestetyku przez maskę twarzową wymaga izofluranu w stężeniu 1,5-2,5% lub sewofluranu 3-5%.
U szczurów najczęściej stosuje się iniekcje dootrzewnowe anestetyków. Zalecane maksymalne objętości to 5 ml przy podaniach dootrzewnowych, 5 ml przy podaniach podskórnych, 0,5 ml przy podawaniach dożylnych i 0,15 ml u dorosłych szczurów przy podaniach domięśniowych. Do wywołania anestezji można wykorzystać mieszaninę fentanylu i fluanisonu, wzbogaconą o midazolam lub diazepam. Inną możliwością jest wykorzystanie ketaminy i ksylazyny, co wywołuje anestezję trwającą 20-30 minut, wystarczającą do mało inwazyjnych zabiegów chirurgicznych.
Szczury charakteryzują się wysoką predyspozycją do rozwoju nowotworów hormonozależnych, co wymaga specjalistycznej terapii farmakologicznej. W przypadku guzów gruczołu mlekowego stosuje się tamoksyfen – selektywny modulator receptora estrogenowego, który w tkance gruczołowej sutka zachowuje się jak antagonista estrogenów. Hydroksytamoksyfen, aktywny metabolit tamoksyfenu, wiąże się z receptorami estrogenowymi wewnątrz komórek nowotworowych i prowadzi do zahamowania syntezy czynników wzrostu oraz pobudza tworzenie receptorów progesteronowych.
Należy jednak pamiętać, że długotrwałe stosowanie tamoksyfenu u szczurów przez wiele miesięcy lub podawanie go w dużych dawkach może doprowadzić do rozwoju nowotworu wątroby, rzadziej macicy. Niektórzy lekarze weterynarii łączą tamoksyfen z melatoniną w celu wzmocnienia jego działania przeciwnowotworowego.
W leczeniu guzów przysadki mózgowej stosuje się agoniści receptora D2 dopaminy, przede wszystkim kabergolinę. Lek ten jest dostępny w formie weterynaryjnej jako Galastop, zawierający 0,05 mg/ml substancji czynnej w postaci oleistej, oraz w formie preparatu dla ludzi – Dostinex, zawierający 0,5 mg kabergoliny w tabletce. Efekt leczenia jest zazwyczaj widoczny już po pierwszej dobie od podania leku. Alternatywą jest bromokryptyna, dostępna jako Bromocorn lub Bromergon, jednak jest ona mniej skuteczna u szczurów niż kabergolina.
Innym sposobem terapii hormonalnej jest stosowanie agonistów GnRH, które powodują kastrację chemiczną. Leczenie to jest kosztowne, ale może stanowić alternatywę dla szczurów, u których zabieg chirurgiczny nie jest możliwy. Trzeba jednak pamiętać, że kastracja chemiczna nie chroni zwierzątka przed chorobami macicy, przed czym zabezpiecza kastracja przeprowadzona chirurgicznie.
Furosemid jest lekiem moczopędnym stosowanym głównie przy obrzęku płuc oraz niewydolności serca u szczurów. Pomaga odciągnąć płyny gromadzące się w jamach ciała szczura przy niewydolności krążenia. Dawkowanie wynosi 1-4 mg/kg co 4-6 godzin. Lek ten wymaga ostrożnego stosowania i monitorowania stanu nawodnienia pacjenta, gdyż może prowadzić do odwodnienia.
Podczas kuracji antybiotykowej niezwykle istotne jest równoczesne podawanie bakterii mlekowych w celu uniknięcia zaburzeń jelitowych. Stosuje się preparaty takie jak Lakcid, Lacidofil czy Trilac, najlepiej przechowywane w lodówce. Dawkowanie wynosi około połowy ludzkiej dawki dziennie, przynajmniej pół godziny przed lub po podaniu antybiotyku. U szczurów biorących antybiotyk podanie probiotyku jest niezbędne, minimum dwie godziny po podaniu lekarstwa.
W okresie choroby i rekonwalescencji nieocenione są suplementy wspierające układ odpornościowy, takie jak Scanumone czy Beta Glukan 1,3/1,6D. Szczególnie przydatne są również wysokoenergetyczne suplementy diety, takie jak Nutridrink, który może służyć jako jedyny pokarm chorego szczura. Przechowuje się go w lodówce i wykorzystuje w ciągu 24 godzin po otwarciu lub zamraża małe porcyjki do późniejszego użycia.
W przypadku urazów, ropni czy ran pooperacyjnych stosuje się szereg preparatów miejscowych. Dermazin i Flammazine to maści stosowane miejscowo na rany i oparzenia. Solcoseryl w postaci żelu mocno wspomaga gojenie ran poprzez pobudzenie ziarninowania oraz zabezpiecza głębokie rany przed nadmiernym wysychaniem. Do odkażania ran wykorzystuje się roztwór jodyny, Hibiscrub, Dettox, Salon oraz rywanol czy roztwór nadmanganianu potasu.
W przypadku krwawienia z małych ran, takich jak zranienia paluszków, ogona czy ucha, przydatny jest proszek antyseptyczny lub w nagłych wypadkach mąka pszenna czy kukurydziana, które pomagają zatamować krwawienie. Do przemywania ran używa się wody destylowanej lub przegotowanej, a także wody utlenionej, która choć odkażająca, może powodować uczucie pieczenia.
Skuteczność terapii zależy nie tylko od wyboru odpowiedniego leku, ale również od właściwego sposobu jego podania. Szczury mogą być bardzo opornie nastawione do przyjmowania leków, co wymaga od opiekuna cierpliwości i kreatywności.
Leki w formie płynnej najlepiej podawać za pomocą strzykawki bez igły, aplikując preparat od boku pyszczka szczura, gdyż z przodu długie zęby uniemożliwiają komfortowe podanie. Płyn należy aplikować powoli, aby gryzoń się nie zadławił. W przypadku opornych pacjentów można zawinąć szczura w ręcznik lub ściereczkę (technika „burrito”), co ułatwia podanie leku – najlepiej, gdy jedna osoba trzyma gryzonia, a druga podaje lek.
Tabletki należy pokruszyć na proszek i podzielić na zalecaną przez weterynarza liczbę części. Każdą porcję przechowuje się w folii spożywczej lub pustych kapsułkach żelatynowych. Proszek można wymieszać z Gerberem, Sinlacem, kaszką dla dzieci, papką z banana lub innym miękkim, ulubionym owocem. Szczególnie skuteczne jest wymieszanie leku z niesolonym masłem orzechowym, tworząc tak zwane „ciasto lecznicze” – połączenie mąki, wody i masła orzechowego z lekiem, które szczury zazwyczaj chętnie zjadają.
Zastrzyki podskórne wykonuje się poprzez złapanie fałdu skóry na karku lub udzie, a następnie wbicie igły wzdłuż ciała. Wymaga to szybkości i stanowczości, a przy bardzo ruchliwych szczurach pomocne są dwie osoby. Warto pamiętać, w którym miejscu wykonywano zastrzyk, gdyż czasami po jego wykonaniu może pojawić się niewielki guzek lub martwica.
Niektóre antybiotyki są absolutnie przeciwwskazane u szczurów i innych gryzoni. Antybiotyki beta-laktamowe, a w szczególności amoksycylina (bez kwasu klawulanowego), mogą powodować zapalenie jelit i śmierć zwierzaka. Szczególną ostrożność należy zachować przy stosowaniu penicylin i cefalosporyn pierwszej generacji.
Aspiryna i niektóre niesteroidowe leki przeciwzapalne powinny być stosowane wyłącznie w sytuacjach bezwyjściowych i pod ścisłym nadzorem weterynaryjnym, gdyż mogą powodować poważne skutki uboczne. Nie należy również stosować na własną rękę leków przeciwbólowych dla ludzi bez konsultacji z weterynarzem.
Każdy opiekun szczurów powinien posiadać domową apteczkę pierwszej pomocy zawierającą podstawowe leki i akcesoria medyczne. Oprócz wspomnianych już paracetamolu, ibuprofenu, płynów nawadniających typu Orsalit, bakterii mlekowych oraz preparatów do pielęgnacji ran, przydatne są: węgiel leczniczy stosowany przy biegunkach i zatruciach, Laktuloza jako łagodny środek przeczyszczający, termofor do ogrzewania osłabionego szczura oraz strzykawki różnych rozmiarów do podawania leków i przemywania ran.
W apteczce powinien znajdować się również numer telefonu do całodobowej kliniki weterynaryjnej i do zaufanego lekarza weterynarii. Na osobnej karteczce warto spisać nazwy leków z jednozdaniowym opisem ich zastosowania oraz dawki, aby w nagłym przypadku nie tracić czasu na poszukiwania informacji.
Niektóre leki dla ludzi można bezpiecznie stosować u szczurów, ale wyłącznie po konsultacji z lekarzem weterynarii. Paracetamol i ibuprofen w odpowiednich dawkach są bezpieczne, natomiast wiele innych preparatów może być toksycznych. Nigdy nie podawaj leków na własną rękę bez zgody weterynarza.
Standardowa kuracja antybiotykowa trwa zazwyczaj 7-14 dni, w zależności od rodzaju infekcji. W przypadku przewlekłego zapalenia dróg oddechowych (CRD) leczenie może być znacznie dłuższe, nawet kilka tygodni. Nigdy nie przerywaj kuracji wcześniej, nawet jeśli objawy ustąpiły.
Tak, szczury mogą rozwinąć reakcje alergiczne na antybiotyki, choć zdarza się to rzadko. Objawy mogą obejmować nasilony świąd, wysypkę, trudności w oddychaniu lub obrzęk. W przypadku podejrzenia alergii natychmiast skontaktuj się z lekarzem weterynarii.
Jeśli szczur konsekwentnie wypluwa lek, spróbuj wymieszać go z bardziej atrakcyjnym pokarmem, takim jak masło orzechowe, Gerber lub papka z banana. W ostateczności można zastosować technikę „burrito” i podać lek na siłę za pomocą strzykawki, dbając o to, by płyn był podawany powoli od boku pyszczka.
Kortykosteroidy mogą być stosowane u szczurów, ale wymagają szczególnej ostrożności. Powinny być lekami stosowanymi krótko, maksymalnie 3-5 dni, chyba że lekarz weterynarii zdecyduje inaczej. Długotrwałe stosowanie sterydów może prowadzić do poważnych skutków ubocznych, w tym osłabienia układu odpornościowego i zaburzeń metabolicznych.
Probiotyki należy podawać co najmniej 2 godziny po podaniu antybiotyku lub pół godziny przed kolejną dawką. Przerwa czasowa jest kluczowa, aby antybiotyk nie zniszczył bakterii probiotycznych. Probiotyki powinny być stosowane przez cały czas trwania kuracji antybiotykowej oraz kilka dni po jej zakończeniu.
Tak, przedawkowanie leków przeciwbólowych może być niebezpieczne. Dlatego tak ważne jest precyzyjne obliczenie dawki na podstawie masy ciała szczura i ścisłe przestrzeganie zaleceń weterynaryjnych. Nigdy nie zwiększaj dawki na własną rękę, nawet jeśli wydaje się, że lek nie działa wystarczająco.
Większość leków należy przechowywać w temperaturze pokojowej, w ciemnym i suchym miejscu, niedostępnym dla zwierząt i dzieci. Probiotyki przechowuje się w lodówce. Zawsze sprawdzaj datę ważności leków i postępuj zgodnie z zaleceniami producenta dotyczącymi przechowywania.
Jeśli zauważysz niepokojące objawy, takie jak wymioty, biegunka, apatia, utrata apetytu, trudności w oddychaniu lub zmiany neurologiczne, natychmiast skontaktuj się z lekarzem weterynarii. Może być konieczna zmiana leku lub dostosowanie dawki. Nigdy nie odstawiaj leków na własną rękę bez konsultacji.
Nie, gryzonie i króliki nie wymiotują i nie ma powodu, aby je głodzić przed podaniem leków czy nawet przed znieczuleniem. Głodzenie może być dla nich szkodliwe ze względu na szybki metabolizm, małe rezerwy glikogenu i predyspozycję do hipoglikemii. Wyjątkiem są świnki morskie, u których zaleca się odstawienie pokarmu na godzinę przed znieczuleniem.