Ostatnia aktualizacja:
| Substancja czynna | Deksmedetomidyna |
| Postać farmaceutyczna | Roztwór do wstrzykiwań |
| Podmiot odpowiedzialny | Accord Healthcare B.V. |
| Kod ATC | QN05CM18 |
| Procedura | DCP |
| Kategorie | D, Leki stosowane u kotów, Leki stosowane u psów |
Spis treści
- 1 Jakie są wskazania? Na co stosowany jest Dexmedocord?
- 2 Jaki jest skład Dexmedocord, jakie substancje zawiera?
- 3 Jak dawkować Dexmedocord?
- 4 Jakie są zalecenia dla prawidłowego podania?
- 5 Jakie są przeciwwskazania?
- 6 Jakie są działania niepożądane?
- 7 Jakie są okres(-y) karencji?
- 8 Jakie są specjalne ostrzeżenia dla każdego z docelowych gatunków zwierząt?
- 9 Jakie są specjalne ostrzeżenia dotyczące stosowania u zwierząt?
- 10 Jakie są specjalne środki ostrożności dla osób podających Dexmedocord zwierzętom?
- 11 Jak stosować Dexmedocord w przypadku ciąży, laktacji lub nieśności?
- 12 Czy występują interakcje Dexmedocord z innymi produktami?
- 13 Jak postępować w przypadku przedawkowania?
- 14 Jakie są główne niezgodności farmaceutyczne?
- 15 Aktualna ulotka leku Dexmedocord
- 16 Aktualna charakterystyka produktu leczniczego (ChPL)
Jakie są wskazania? Na co stosowany jest Dexmedocord?
Dexmedocord jest weterynaryjnym lekiem stosowanym u psów i kotów w sytuacjach wymagających uspokojenia, unieruchomienia oraz zmniejszenia odczuwania bólu. Preparat znajduje zastosowanie w medycynie weterynaryjnej podczas wykonywania procedur diagnostycznych i terapeutycznych o różnym stopniu inwazyjności.
Lek może być wykorzystywany podczas nieinwazyjnych zabiegów oraz procedur diagnostycznych, które charakteryzują się łagodnym lub umiarkowanym poziomem dyskomfortu dla zwierzęcia. Obejmuje to między innymi badania obrazowe, takie jak rentgen czy ultrasonografia, pobieranie materiału do badań laboratoryjnych, czy też podstawowe zabiegi pielęgnacyjne wymagające bezruchu zwierzęcia.
U psów Dexmedocord może być stosowany w połączeniu z butorfanolem w celu osiągnięcia głębszego uspokojenia i analgezji. Taka kombinacja leków znajduje zastosowanie podczas zabiegów medycznych oraz drobnych interwencji chirurgicznych, które wymagają bardziej zaawansowanej sedacji przy jednoczesnym zachowaniu kontroli nad stanem zwierzęcia.
Preparat jest również wykorzystywany jako środek premedykacyjny przed indukcją i podtrzymywaniem znieczulenia ogólnego zarówno u psów, jak i kotów. Podanie leku przed właściwym znieczuleniem pozwala na zmniejszenie dawek środków znieczulających stosowanych podczas procedury, co przekłada się na bezpieczeństwo pacjenta. Premedykacja za pomocą Dexmedocord zapewnia płynniejsze wprowadzenie zwierzęcia w stan znieczulenia oraz może przyczynić się do lepszego przebiegu okresu pooperacyjnego.
Mechanizm działania preparatu opiera się na aktywacji receptorów α2-adrenergicznych w ośrodkowym układzie nerwowym, co prowadzi do wywołania efektu uspokajającego, zmniejszenia wrażliwości na bodźce bólowe oraz obniżenia poziomu lęku u zwierzęcia. Działanie leku rozpoczyna się stosunkowo szybko po podaniu, co pozwala na efektywne przeprowadzenie planowanych procedur weterynaryjnych.
Warto podkreślić, że Dexmedocord charakteryzuje się możliwością odwrócenia jego działania za pomocą specyficznego antagonisty – atipamezolu. Ta cecha jest szczególnie istotna z punktu widzenia bezpieczeństwa stosowania, ponieważ w przypadku przedawkowania lub wystąpienia niepożądanych reakcji możliwe jest szybkie przywrócenie zwierzęcia do normalnego stanu czuwania.
Jaki jest skład Dexmedocord, jakie substancje zawiera?
Dexmedocord jest dostępny w postaci roztworu do wstrzykiwań o stężeniu 0,5 mg/ml. Każdy mililitr preparatu zawiera następujące składniki:
Substancja czynna:
- Deksmedetomidyna 0,42 mg, co odpowiada 0,5 mg deksmedetomidyny chlorowodorku
Deksmedetomidyna jest selektywnym agonistą receptorów α2-adrenergicznych, który wywołuje działanie uspokajające, przeciwbólowe oraz zmniejsza lęk u zwierząt. Substancja ta działa głównie na poziomie ośrodkowego układu nerwowego, modulując przekaźnictwo nerwowe i wpływając na aktywność układu współczulnego.
Substancje pomocnicze:
- Metylu parahydroksybenzoesan (E 218) 1,6 mg
- Propylu parahydroksybenzoesan (E 216) 0,2 mg
Parahydroksybenzoesany metylu i propylu pełnią funkcję konserwantów, które zapobiegają rozwojowi mikroorganizmów w roztworze leku. Dzięki obecności tych substancji preparat zachowuje swoją trwałość mikrobiologiczną przez cały okres ważności.
Roztwór ma postać klarownego, bezbarwnego płynu, co ułatwia kontrolę wizualną preparatu przed jego zastosowaniem. Forma iniekcyjna umożliwia precyzyjne dawkowanie oraz szybkie wchłanianie substancji czynnej, co jest istotne w kontekście uzyskania pożądanego efektu terapeutycznego w odpowiednim czasie.
Jak dawkować Dexmedocord?
Dawkowanie Dexmedocord różni się w zależności od gatunku zwierzęcia, drogi podania oraz celu zastosowania leku. Przed podaniem preparatu konieczne jest dokładne określenie masy ciała zwierzęcia, aby zapewnić prawidłowe i bezpieczne dawkowanie.
Dawkowanie u psów:
U psów dawki Dexmedocord są obliczane w oparciu o powierzchnię ciała zwierzęcia. Preparat może być podawany dożylnie lub domięśniowo, przy czym droga podania wpływa na zalecaną dawkę:
- Podanie dożylne: do 375 mikrogramów na metr kwadratowy powierzchni ciała
- Podanie domięśniowe: do 500 mikrogramów na metr kwadratowy powierzchni ciała
W przypadku stosowania Dexmedocord w połączeniu z butorfanolem (0,1 mg/kg) w celu osiągnięcia głębokiej sedacji i analgezji, zalecana dawka domięśniowa deksmedetomidyny wynosi 300 mikrogramów na metr kwadratowy powierzchni ciała. Działanie uspokajające i przeciwbólowe rozpoczyna się nie później niż po 15 minutach od podania, a maksymalny efekt osiągany jest w ciągu 30 minut. Sedacja utrzymuje się przez co najmniej 120 minut, natomiast analgezja przez minimum 90 minut.
Gdy Dexmedocord jest stosowany jako premedykacja przed znieczuleniem ogólnym, zalecana dawka wynosi od 125 do 375 mikrogramów na metr kwadratowy powierzchni ciała. Preparat należy podać na 20 minut przed indukcją znieczulenia. Dawkę należy dostosować indywidualnie w zależności od rodzaju planowanego zabiegu, przewidywanego czasu jego trwania oraz temperamentu pacjenta.
Zastosowanie deksmedetomidyny jako premedykacji znacząco zmniejsza ilość leku potrzebną do indukcji znieczulenia. W badaniach klinicznych wykazano, że zapotrzebowanie na propofol zmniejsza się o około 30%, a na tiopental o około 60%. Zmniejsza się również zapotrzebowanie na wziewne leki znieczulające podczas podtrzymywania znieczulenia.
Dawkowanie u kotów:
U kotów Dexmedocord jest podawany wyłącznie domięśniowo. Zalecana dawka wynosi 40 mikrogramów deksmedetomidyny chlorowodorku na kilogram masy ciała, co odpowiada objętości 0,08 ml preparatu na kilogram masy ciała.
Ta sama dawka jest stosowana zarówno w przypadku zabiegów nieinwazyjnych wymagających unieruchomienia i uspokojenia, jak i w premedykacji przed znieczuleniem ogólnym. Działanie uspokajające i przeciwbólowe występuje w ciągu 15 minut od podania i utrzymuje się do 60 minut.
Przy zastosowaniu Dexmedocord jako premedykacji u kotów, znieczulenie można indukować 10 minut po podaniu preparatu poprzez domięśniowe podanie ketaminy w dawce docelowej 5 mg/kg lub dożylne podanie propofolu do uzyskania pożądanego efektu. Premedykacja deksmedetomidyną zmniejsza zapotrzebowanie na propofol o około 50%.
W celu zapewnienia dokładnego dawkowania przy podawaniu małych objętości zaleca się stosowanie odpowiednio wyskalowanych strzykawek. Producent dostarcza szczegółowe tabele dawkowania w zależności od masy ciała zwierzęcia, które ułatwiają obliczenie właściwej objętości preparatu do podania.
Jakie są zalecenia dla prawidłowego podania?
Prawidłowe podanie Dexmedocord wymaga przestrzegania szeregu zaleceń mających na celu zapewnienie maksymalnego bezpieczeństwa i skuteczności terapii. Preparat jest przeznaczony do podawania wyłącznie przez lekarza weterynarii, który posiada odpowiednią wiedzę i doświadczenie w zakresie sedacji i znieczulenia zwierząt.
Przygotowanie zwierzęcia do zabiegu:
Zaleca się, aby zwierzęta były na czczo przez 12 godzin przed podaniem preparatu. Woda może być podawana w tym okresie. Taki post przedoperacyjny zmniejsza ryzyko wystąpienia wymiotów i potencjalnej aspiracji treści pokarmowej podczas sedacji lub znieczulenia. Po leczeniu nie należy podawać zwierzęciu wody ani jedzenia, dopóki nie będzie ono w stanie bezpiecznie połykać.
Droga podania:
- U psów: preparat może być podawany dożylnie lub domięśniowo, w zależności od wskazań klinicznych i planowanej procedury
- U kotów: preparat jest podawany wyłącznie domięśniowo
Produkt nie jest przeznaczony do wielokrotnych wstrzyknięć z tej samej fiolki dla różnych zwierząt. Korek można bezpiecznie nakłuć do 24 razy w przypadku konieczności pobrania kolejnych dawek dla tego samego pacjenta.
Monitorowanie podczas zabiegu:
Podczas stosowania Dexmedocord konieczne jest przeprowadzanie częstego i regularnego monitorowania funkcji oddechowych oraz pracy serca. Pulsoksymetria może być przydatna, chociaż nie jest niezbędna do odpowiedniego monitorowania stanu zwierzęcia. W przypadku wykrycia lub podejrzenia niedotlenienia zaleca się zapewnienie łatwego dostępu do tlenu.
Szczególnie przy sekwencyjnym stosowaniu deksmedetomidyny i ketaminy u kotów, na wypadek depresji oddechowej lub bezdechu powinien być dostępny sprzęt do wentylacji mechanicznej.
Ochrona oczu:
Podczas stosowania leków uspokajających może wystąpić zmętnienie rogówki. Oczy zwierzęcia należy chronić odpowiednim lubrykantem, aby zapobiec wysuszeniu i uszkodzeniu powierzchni rogówki podczas okresu sedacji.
Utrzymanie temperatury ciała:
Leczone zwierzęta powinny być utrzymywane w cieple i stałej temperaturze, zarówno podczas zabiegu, jak i w okresie wybudzania. Sedacja może prowadzić do obniżenia temperatury ciała, dlatego należy zapewnić odpowiednie warunki termiczne, na przykład poprzez użycie mat grzewczych lub koców.
Przygotowanie zwierzęcia do podania leku:
Zwierzętom nerwowym, agresywnym lub pobudzonym należy dać możliwość uspokojenia się przed rozpoczęciem leczenia. Stres i pobudzenie mogą wpływać na odpowiedź organizmu na lek oraz zwiększać ryzyko wystąpienia działań niepożądanych.
Dokładność dawkowania:
Aby zapewnić prawidłowe dawkowanie, należy jak najdokładniej określić masę ciała zwierzęcia. Zaleca się stosowanie odpowiednio wyskalowanej strzykawki, szczególnie przy podawaniu małych objętości preparatu małym zwierzętom.
Jakie są przeciwwskazania?
Stosowanie Dexmedocord jest przeciwwskazane w określonych sytuacjach klinicznych, w których zastosowanie preparatu mogłoby prowadzić do pogorszenia stanu zdrowia zwierzęcia lub stwarzać zagrożenie dla jego życia.
Bezwzględne przeciwwskazania:
- Zaburzenia sercowo-naczyniowe: Nie należy stosować preparatu u zwierząt z chorobami układu krążenia. Deksmedetomidyna wywołuje zmiany w pracy serca i ciśnieniu krwi, które mogą prowadzić do dekompensacji u pacjentów z istniejącymi zaburzeniami kardiologicznymi
- Ciężka choroba układowa: Preparat jest przeciwwskazany u zwierząt z ciężkimi chorobami ogólnoustrojowymi, które mogą wpływać na metabolizm leku i odpowiedź organizmu na jego działanie
- Stan agonalny: Nie należy stosować Dexmedocord u zwierząt w stanie agonalnym, u których funkcje życiowe są krytycznie zaburzone
- Nadwrażliwość: Preparat jest przeciwwskazany w przypadku znanej nadwrażliwości na deksmedetomidynę, deksmedetomidyny chlorowodorek lub na dowolną substancję pomocniczą zawartą w preparacie, w tym parahydroksybenzoesany
Szczególna ostrożność:
Chociaż nie stanowi to bezwzględnego przeciwwskazania, szczególną ostrożność należy zachować przy stosowaniu Dexmedocord u zwierząt chorych i osłabionych. Takie pacjenty powinny otrzymywać deksmedetomidynę wyłącznie jako premedykację przed indukcją i podtrzymywaniem znieczulenia ogólnego, po dokładnej ocenie stosunku korzyści do ryzyka przez lekarza weterynarii.
Ograniczenia wiekowe:
Nie badano bezpieczeństwa stosowania preparatu u bardzo młodych zwierząt:
- Szczenięta poniżej 16. tygodnia życia
- Kocięta poniżej 12. tygodnia życia
Z tego względu nie zaleca się stosowania Dexmedocord u zwierząt w tym wieku, chyba że lekarz weterynarii uzna, że potencjalne korzyści przewyższają możliwe ryzyko.
Przestrzeganie przeciwwskazań jest kluczowe dla bezpieczeństwa pacjenta i zapobiegania poważnym powikłaniom związanym ze stosowaniem preparatu.
Jakie są działania niepożądane?
Stosowanie Dexmedocord może wiązać się z wystąpieniem działań niepożądanych, których częstość i nasilenie różnią się u psów i kotów. Znajomość potencjalnych działań niepożądanych pozwala na ich wczesne wykrycie i odpowiednie postępowanie.
Działania niepożądane u psów:
Bardzo często (u więcej niż 1 na 10 leczonych zwierząt):
- Bradykardia (spowolnienie akcji serca)
- Sinica błon śluzowych
- Bladość błon śluzowych
Sinica i bladość błon śluzowych wynikają z obwodowego zwężenia naczyń krwionośnych i zmian w utlenowaniu krwi żylnej przy jednoczesnym prawidłowym natłenieniu krwi tętniczej.
Często (u 1 do 10 na 100 leczonych zwierząt):
- Arytmia (nieprawidłowy rytm serca)
Rzadko (u 1 do 10 na 10 000 leczonych zwierząt):
- Obrzęk płuc
Częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych):
- Pobudzenie
- Blok serca
- Wysokie ciśnienie krwi (początkowo ciśnienie wzrasta, a następnie powraca do normy lub spada poniżej normy)
- Niskie ciśnienie krwi
- Przedwczesne skurcze komór
- Arytmia nadkomorowa i węzłowa
- Nadmierne ślinienie
- Odruchy wymiotne
- Wymioty (mogą wystąpić 5-10 minut po wstrzyknięciu lub w momencie wybudzenia)
- Zmętnienie rogówki
- Drżenie mięśni
- Przedłużona sedacja
- Bradypnoe (spowolnienie oddechu)
- Zmniejszone wysycenie krwi tlenem
- Zmniejszona częstość oddechów
- Nieregularne oddychanie
- Tachypnoe (przyspieszone oddychanie)
- Rumień
- Obniżona temperatura ciała
- Oddawanie moczu
Niektóre działania niepożądane występują szczególnie często podczas równoczesnego stosowania deksmedetomidyny z butorfanolem lub gdy deksmedetomidyna jest stosowana jako premedykacja. Obejmują one brady- i tachyarytmie, w tym głęboką bradykardię zatokową, blok przedsionkowo-komorowy I i II stopnia, zahamowanie zatokowe, pauzę zatokową oraz przedwczesne pobudzenia przedsionkowe, nadkomorowe i komorowe. W rzadkich przypadkach może wystąpić blok przedsionkowo-komorowy III stopnia.
Działania niepożądane u kotów:
Bardzo często (u więcej niż 1 na 10 leczonych zwierząt):
- Arytmia
- Bradykardia
- Blok serca
- Wymioty (mogą wystąpić 5-10 minut po wstrzyknięciu lub w momencie wybudzenia)
- Bladość błon śluzowych
- Sinica błon śluzowych
Często (u 1 do 10 na 100 leczonych zwierząt):
- Arytmia nadkomorowa i węzłowa
- Odruchy wymiotne
- Zmniejszone wysycenie krwi tlenem
- Hipotermia (obniżenie temperatury ciała)
Niezbyt często (u 1 do 10 na 1000 leczonych zwierząt):
- Apnoe (zatrzymanie oddechu)
Rzadko (u 1 do 10 na 10 000 leczonych zwierząt):
- Obrzęk płuc
Częstość nieznana:
- Ekstrasystolia
- Wysokie ciśnienie krwi
- Niskie ciśnienie krwi
- Zmętnienie rogówki
- Drżenie mięśni
- Bradypnoe
- Zmniejszona częstość oddechów
- Hipowentylacja
- Nieregularne oddychanie
- Pobudzenie
U kotów domięśniowe podawanie dawki 40 mikrogramów/kg często powoduje bradykardię zatokową i arytmię zatokową, sporadycznie blok przedsionkowo-komorowy I stopnia, a rzadko przedwczesne depolaryzacje nadkomorowe, bigeminię przedsionkową, pauzy zatokowe, blok przedsionkowo-komorowy II stopnia lub rytmy zastępcze.
W razie zaobserwowania jakichkolwiek działań niepożądanych, w tym niewymienionych w tej ulotce, należy poinformować o tym lekarza weterynarii. Zgłaszanie zdarzeń niepożądanych umożliwia ciągłe monitorowanie bezpieczeństwa stosowania preparatu.
Jakie są okres(-y) karencji?
Nie dotyczy. Dexmedocord jest przeznaczony wyłącznie dla psów i kotów jako zwierząt towarzyszących, nie jest stosowany u zwierząt gospodarskich przeznaczonych do produkcji żywności.
Jakie są specjalne ostrzeżenia dla każdego z docelowych gatunków zwierząt?
Ograniczenia wiekowe:
Nie przeprowadzono badań dotyczących bezpieczeństwa stosowania Dexmedocord u bardzo młodych zwierząt:
- Szczenięta: brak danych dotyczących bezpieczeństwa u zwierząt w wieku poniżej 16 tygodni
- Kocięta: brak danych dotyczących bezpieczeństwa u zwierząt w wieku poniżej 12 tygodni
Pacjenci w szczególnych stanach klinicznych:
Chore i osłabione psy oraz koty powinny otrzymywać Dexmedocord wyłącznie jako premedykację przed indukcją i podtrzymywaniem znieczulenia ogólnego. Decyzja o zastosowaniu preparatu u takich pacjentów powinna być podjęta przez lekarza weterynarii na podstawie starannej oceny stosunku korzyści do ryzyka.
Przygotowanie do zabiegu:
- Zwierzęta powinny być na czczo przez 12 godzin przed podaniem preparatu
- Można podawać wodę w okresie przygotowawczym
- Po leczeniu nie należy podawać wody ani jedzenia, dopóki zwierzę nie będzie w stanie bezpiecznie połykać
- Zwierzętom nerwowym, agresywnym lub pobudzonym należy dać możliwość uspokojenia się przed rozpoczęciem leczenia
Monitorowanie podczas procedury:
- Konieczne jest częste i regularne monitorowanie funkcji oddechowych i serca
- Pulsoksymetria może być przydatna, ale nie jest niezbędna do odpowiedniego monitorowania
- W przypadku wykrycia lub podejrzenia niedotlenienia zaleca się zapewnienie łatwego dostępu do tlenu
- Przy sekwencyjnym stosowaniu deksmedetomidyny i ketaminy u kotów powinien być dostępny sprzęt do wentylacji mechanicznej na wypadek depresji oddechowej lub bezdechu
Ochrona narządu wzroku:
Podczas stosowania leków uspokajających może wystąpić zmętnienie rogówki. Oczy należy chronić odpowiednim lubrykantem, aby zapobiec wysuszeniu i uszkodzeniu powierzchni rogówki.
Utrzymanie homeostazy termicznej:
Leczone zwierzęta powinny być utrzymywane w cieple i stałej temperaturze, zarówno podczas zabiegu, jak i w okresie wybudzania. Sedacja może prowadzić do obniżenia temperatury ciała.
Wpływ na zapotrzebowanie na środki znieczulające:
Stosowanie deksmedetomidyny jako premedykacji znacznie zmniejsza ilość leku potrzebną do indukcji znieczulenia oraz zmniejsza zapotrzebowanie na wziewne leki znieczulające do podtrzymywania znieczulenia. Podczas podawania dożylnych leków indukujących należy zwrócić szczególną uwagę na ich działanie i titrować dawkę do uzyskania pożądanego efektu.
Jakie są specjalne ostrzeżenia dotyczące stosowania u zwierząt?
Stosowanie Dexmedocord wymaga przestrzegania szczególnych środków ostrożności, które mają na celu zapewnienie bezpieczeństwa zwierząt poddawanych sedacji lub znieczuleniu.
Warunki środowiskowe:
Leczone zwierzęta powinny być utrzymywane w cieple i stałej temperaturze zarówno podczas zabiegu, jak i w okresie wybudzania. Lek może prowadzić do obniżenia temperatury ciała zwierzęcia, dlatego należy zapewnić odpowiednie warunki termiczne, na przykład poprzez zastosowanie mat grzewczych lub koców.
Post przedoperacyjny:
Zaleca się, aby zwierzęta były na czczo przez 12 godzin przed podaniem preparatu, przy czym można podawać wodę. Post ten zmniejsza ryzyko wystąpienia wymiotów i potencjalnej aspiracji treści pokarmowej. Po leczeniu zwierzęciu nie należy podawać wody ani jedzenia, dopóki nie będzie ono w stanie bezpiecznie połykać.
Ochrona oczu:
Podczas stosowania leków uspokajających może wystąpić zmętnienie rogówki. Oczy należy chronić odpowiednim środkiem nawilżającym przez cały okres sedacji, aby zapobiec wysuszeniu i uszkodzeniu powierzchni rogówki.
Przygotowanie zwierzęcia:
Zwierzętom nerwowym, agresywnym lub pobudzonym należy dać możliwość uspokojenia się przed rozpoczęciem leczenia. Stres i pobudzenie mogą wpływać na odpowiedź organizmu na lek oraz zwiększać ryzyko wystąpienia działań niepożądanych.
Monitorowanie funkcji życiowych:
Należy przeprowadzać częste i regularne monitorowanie funkcji oddechowych i serca. Pulsoksymetria może być przydatna, ale nie jest niezbędna do odpowiedniego monitorowania. W przypadku wykrycia lub podejrzenia niedotlenienia zaleca się zapewnienie łatwego dostępu do tlenu.
Na wypadek depresji oddechowej lub bezdechu, szczególnie gdy u kotów stosuje się sekwencyjnie deksmedetomidynę i ketaminę, powinien być dostępny sprzęt do wentylacji mechanicznej.
Pacjenci w szczególnych stanach klinicznych:
Chore i osłabione psy i koty powinny być premedykowane deksmedetomidyną wyłącznie przed indukcją i podtrzymywaniem znieczulenia ogólnego w oparciu o ocenę stosunku korzyści do ryzyka przeprowadzoną przez lekarza weterynarii.
Modyfikacja dawek środków znieczulających:
Stosowanie deksmedetomidyny jako premedykacji znacznie zmniejsza ilość leku stosowanego w indukcji potrzebną do wywołania znieczulenia. Podczas podawania dożylnych leków indukujących należy zwrócić uwagę na ich działanie i titrować dawkę. Zmniejsza się również zapotrzebowanie na wziewne leki znieczulające do podtrzymywania znieczulenia.
Jakie są specjalne środki ostrożności dla osób podających Dexmedocord zwierzętom?
Dexmedocord jest lekiem uspokajającym, który może stanowić zagrożenie dla zdrowia ludzi w przypadku przypadkowego narażenia. Osoby podające preparat zwierzętom powinny zachować szczególną ostrożność i przestrzegać odpowiednich środków bezpieczeństwa.
Zapobieganie narażeniu:
Należy zachować ostrożność, aby uniknąć narażenia doustnego i samoiniekcji. Zaleca się stosowanie nieprzepuszczalnych rękawiczek podczas pracy z preparatem. Preparat może powodować podrażnienie skóry i (lub) oczu, dlatego należy unikać kontaktu ze skórą, oczami i błonami śluzowymi.
Postępowanie w przypadku narażenia:
Po przypadkowym narażeniu doustnym lub samoiniekcji należy niezwłocznie zwrócić się o pomoc lekarską oraz przedstawić lekarzowi ulotkę informacyjną lub opakowanie produktu. NIE NALEŻY PROWADZIĆ POJAZDU, ponieważ może wystąpić sedacja i zmiany ciśnienia krwi.
W przypadku przypadkowego kontaktu preparatu ze skórą lub oczami, należy przemyć miejsce kontaktu dużą ilością świeżej wody. Należy zdjąć zanieczyszczone ubrania, które miały bezpośredni kontakt ze skórą. W przypadku wystąpienia objawów, zasięgnąć porady lekarza.
Grupy szczególnego ryzyka:
W przypadku gdy kobiety w ciąży mają styczność z preparatem, należy zachować szczególną ostrożność i nie wstrzykiwać go sobie, ponieważ w wyniku przypadkowego narażenia ogólnoustrojowego mogą wystąpić skurcze macicy i obniżenie ciśnienia krwi płodu.
Osoby o znanej nadwrażliwości na deksmedetomidynę i (lub) parabeny powinny podawać preparat z zachowaniem szczególnej ostrożności lub powstrzymać się od podawania.
Informacje dla lekarza:
Dexmedocord jest agonistą receptora α2-adrenergicznego. Objawy po wchłonięciu mogą obejmować działania kliniczne, w tym zależną od dawki sedację, depresję oddechową, bradykardię, niedociśnienie, suchość w ustach i hiperglikemię. Zgłaszano również arytmie komorowe.
Objawy oddechowe i hemodynamiczne należy leczyć objawowo. Konkretny antagonista receptora α2-adrenergicznego, atipamezol, który jest zatwierdzony do stosowania u zwierząt, był stosowany u ludzi wyłącznie eksperymentalnie w celu antagonizowania efektów wywołanych przez deksmedetomidynę.
Jak stosować Dexmedocord w przypadku ciąży, laktacji lub nieśności?
Ciąża:
Nie wykazano bezpieczeństwa stosowania deksmedetomidyny w czasie ciąży u zwierząt. Brak odpowiednich badań, które potwierdziłyby bezpieczeństwo preparatu dla samic ciężarnych oraz rozwijających się płodów.
Nie zaleca się stosowania Dexmedocord w czasie ciąży.
Laktacja:
Nie wykazano bezpieczeństwa stosowania deksmedetomidyny w okresie laktacji. Brak danych dotyczących potencjalnego przenikania substancji czynnej do mleka oraz jej wpływu na ssące potomstwo.
Nie zaleca się stosowania preparatu w okresie laktacji.
Płodność:
Nie wykazano bezpieczeństwa stosowania deksmedetomidyny u samców przeznaczonych do rozrodu. Brak badań oceniających wpływ preparatu na parametry rozrodu i płodność zwierząt.
W przypadku konieczności zastosowania Dexmedocord u zwierząt w ciąży, karmiących lub przeznaczonych do rozrodu, decyzja powinna być podjęta przez lekarza weterynarii po starannej ocenie stosunku potencjalnych korzyści do ryzyka.
Czy występują interakcje Dexmedocord z innymi produktami?
Stosowanie Dexmedocord w połączeniu z innymi lekami może prowadzić do interakcji farmakologicznych, które mogą wpływać na działanie preparatu lub innych substancji podawanych równocześnie.
Depresanty ośrodkowego układu nerwowego:
Oczekuje się, że stosowanie innych depresantów ośrodkowego układu nerwowego nasili działanie deksmedetomidyny. Do takich substancji należą między innymi:
- Inne leki uspokajające
- Środki znieczulające
- Opioidy
- Leki przeciwpsychotyczne
W przypadku równoczesnego stosowania deksmedetomidyny z wymienionymi grupami leków należy dokonać odpowiedniej modyfikacji dawki, aby uniknąć nadmiernej sedacji lub depresji oddechowej.
Leki antycholinergiczne:
Należy zachować ostrożność przy stosowaniu leków antycholinergicznych z deksmedetomidyną. Interakcja między tymi grupami leków może prowadzić do niepożądanych efektów hemodynamicznych.
Atipamezol:
Podanie atipamezolu po deksmedetomidynie szybko odwraca skutki sedacji i tym samym skraca okres wybudzania. Psy i koty zazwyczaj wybudzają się i wstają w ciągu 15 minut po podaniu antagonisty.
Interakcje u kotów – ketamina:
Po podaniu 40 mikrogramów deksmedetomidyny/kg domięśniowo jednocześnie z 5 mg ketaminy/kg u kotów, maksymalne stężenie deksmedetomidyny wzrosło dwukrotnie. Średni okres półtrwania w fazie eliminacji deksmedetomidyny wydłużył się do 1,6 godziny, a całkowita ekspozycja (AUC) wzrosła o 50%.
Należy zaznaczyć, że dawka ketaminy 10 mg/kg stosowana jednocześnie z 40 mikrogramami deksmedetomidyny/kg może powodować tachykardię (przyspieszone bicie serca).
Po równoczesnym narażeniu na potrójne przedawkowanie deksmedetomidyny i 15 mg ketaminy/kg u kotów, atipamezol można podawać w zalecanej dawce w celu odwrócenia efektów wywołanych przez deksmedetomidynę.
Lekarz weterynarii powinien być poinformowany o wszystkich lekach, które zwierzę otrzymuje lub otrzymywało w ostatnim czasie, aby mógł ocenić potencjalne interakcje i odpowiednio dostosować dawki preparatów.
Jak postępować w przypadku przedawkowania?
W przypadku przedawkowania Dexmedocord lub gdy działanie deksmedetomidyny staje się potencjalnie zagrażające życiu, należy niezwłocznie zastosować odpowiednie postępowanie terapeutyczne z wykorzystaniem specyficznego antagonisty.
Postępowanie w przypadku przedawkowania u psów:
Odpowiednia dawka atipamezolu równa się dawce 10 razy większej od dawki początkowej deksmedetomidyny (w mikrogramach na kilogram masy ciała lub mikrogramach na metr kwadratowy powierzchni ciała).
Praktyczne obliczenie dawki: Objętość dawki atipamezolu w stężeniu 5 mg/ml jest równa objętości dawki Dexmedocord podanego psu, niezależnie od drogi podania preparatu.
Postępowanie w przypadku przedawkowania u kotów:
Odpowiednim antagonistą jest atipamezol podawany w postaci wstrzyknięcia domięśniowego w dawce 5 razy większej od dawki początkowej deksmedetomidyny w mikrogramach na kilogram masy ciała.
Praktyczne obliczenie dawki: Objętość dawki atipamezolu przy stężeniu 5 mg/ml równa się połowie objętości Dexmedocord podanego kotu.
Specjalne przypadki u kotów:
Po równoczesnym narażeniu na potrójne (3X) przedawkowanie deksmedetomidyny i 15 mg ketaminy/kg, atipamezol można podawać w zalecanej dawce w celu odwrócenia efektów wywołanych przez deksmedetomidynę.
Charakterystyka przedawkowania:
Przy wysokich stężeniach deksmedetomidyny w surowicy sedacja nie wzrasta proporcjonalnie do dawki, chociaż poziom analgezji wzrasta wraz z dalszym zwiększaniem dawki. Oznacza to, że głębokość sedacji ma swój pułap, natomiast działanie przeciwbólowe może się nasilać przy wyższych dawkach.
Monitorowanie i leczenie objawowe:
Niezależnie od zastosowania atipamezolu, zwierzę z objawami przedawkowania powinno być objęte ścisłym monitorowaniem parametrów życiowych, w tym częstości akcji serca, ciśnienia krwi, częstości oddechów i saturacji krwi tlenem. W razie potrzeby należy zastosować leczenie objawowe i podtrzymujące.
Jakie są główne niezgodności farmaceutyczne?
W ulotce preparatu nie podano informacji dotyczących konkretnych niezgodności farmaceutycznych Dexmedocord z innymi produktami leczniczymi.
Jako ogólna zasada, nie należy mieszać Dexmedocord z innymi produktami leczniczymi w tej samej strzykawce lub fiolce, chyba że udokumentowano zgodność farmaceutyczną takiej mieszaniny.
Preparat powinien być podawany osobno, a w przypadku konieczności zastosowania więcej niż jednego leku, należy użyć oddzielnych strzykawek i miejsc wkłucia.
Aktualna ulotka leku Dexmedocord
| Dexmedocord - 0,5 mg/ml, Roztwór do wstrzykiwań (Dexmedetomidini hydrochloridum) |
Aktualna charakterystyka produktu leczniczego (ChPL)
| Dexmedocord - 0,5 mg/ml, Roztwór do wstrzykiwań (Dexmedetomidini hydrochloridum) |
Opinie, forum - zapoznaj się z doświadczeniami innych właścicieli zwierząt
Stosujesz Dexmedocord u swojego pupila? Zachęcamy do podzielenia się opinią na jego temat na forum. Nie musisz się rejestrować, na poniższym formularzu wystarczy wpisanie nazwy użytkownika/pseudonimu.
Opisując doświadczenia na temat preparatu podawanemu zwierzęciu, możesz pomóc innym właścicielom zwierząt tych samych gatunków.