Biomutin 20% inj.

Produkt Biomutin 20% inj. przeznaczony jest do leczenia dyzenterii wywołanej przez Brachyspira (Serpulina) hyodysenteriae, enzootycznego odoskrzelowego zapalenia płuc wywołanego przez Actinobacillus pleuropneumoniae i Mycoplasma hyopneumoniae, zapalenia stawów wywołanych prze Mycoplasma sp. u świń.

Jaki jest skład Biomutin 20% inj., jakie substancje zawiera?

Substancja czynna:
Tiamuliny wodorofumaran 200 mg/ml.

Substancja pomocnicza:
Alkohol benzylowy (E-1519) 21 mg/ml.

Dawkowanie preparatu Biomutin 20% inj. – jak stosować ten lek?

Roztwór do wstrzykiwań, podanie domięśniowe.
Przy leczeniu dyzenterii podawać 1ml produktu na 20 kg m.c., co odpowiada 10 mg wodorofumaranu tiamuliny na kg m.c. – 1 raz dziennie przez 3 dni.
W leczeniu enzootycznego zapalenia płuc stosować 1,5ml produktu na 20 kg m.c., co odpowiada 15 mg wodorofumaranu tiamuliny na kg m.c., 1 raz dziennie przez okres 3 dni.
Przy leczeniu mykoplazmowego zapalenia stawów – 1ml produktu na 20 kg m.c., co odpowiada 10 mg wodorofumaranu tiamuliny na kg m.c., 1 raz dziennie przez 3 dni.

Zalecenia dla prawidłowego podania

Brak.

Przeciwwskazania

Nie stosować w przypadku nadwrażliwości na tiamulinę, w przypadku oporności bakterii, zaburzeniach funkcji wątroby.
Nie stosować u koni i królików.
Leczonym zwierzętom nie należy podawać produktów zawierających antybiotyki jonoforowe podczas lub co najmniej 7 dni przed lub po leczeniu produktami zawierającymi tiamuliny wodorofumaran.

Działania niepożądane

W rzadkich przypadkach, najczęściej u świń trzymanych w złych warunkach zoohigienicznych, mogą wystąpić objawy świądu i rumienia okolic głowy, brzucha, krocza. W sporadycznych przypadkach może wystąpić obrzęk podbrzusza, krocza, pachwin, podgardla i okolic ryja.
Powyższe zmiany są wynikiem niskiej higieny i wynikają z bezpośredniego, drażniącego skórę działania metabolitów tiamuliny zawartych w moczu. Należy wówczas przerwać podawanie leku, zmyć skórę zwierząt wodą, oczyścić i wyścielić kojce. W ciężkich przypadkach zastosować preparaty wapniowe, przeciwhistaminowe i glikokortykosteroidy.
O wystąpieniu działań niepożądanych po podaniu tego produktu lub zaobserwowaniu jakichkolwiek niepokojących objawów nie wymienionych w ulotce (w tym również objawów u człowieka na skutek kontaktu z lekiem), należy powiadomić właściwego lekarza weterynarii, podmiot odpowiedzialny lub Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych I Produktów Biobójczych.

Okres(-y) karencji

Tkanki jadalne – 21 dni.

Specjalne ostrzeżenia dla każdego z docelowych gatunków zwierząt

–

Specjalne ostrzeżenia dotyczące stosowania u zwierząt

Produkt powinien być stosowany w oparciu o wyniki testu oporności bakterii wyizolowanych od chorych zwierząt. Jeśli nie jest to możliwe, leczenie powinno być prowadzone w oparciu o lokalne informacje epidemiologiczne dotyczące wrażliwości izolowanych bakterii.

Specjalne środki ostrożności dla osób podających Biomutin 20% inj. zwierzętom

Zachować ostrożność, aby uniknąć samoiniekcji. W przypadku samoiniekcji, należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem . W miejscu samoiniekcji produkt może wywołać miejscowe podrażnienie, obrzęk i/lub reakcje bólowe.
W przypadku kontaktu produktu ze skórą, miejsce kontaktu należy niezwłocznie umyć pod bieżącą wodą.
W razie przypadkowego dostania się produktu do oka, należy je niezwłocznie przepłukać bieżącą wodą i skontaktować się z lekarzem.

Ciąża, laktacja lub nieśność

Nie stosować u okresie ciąży.

Interakcje Biomutin 20% inj. z innymi produktami

Nie łączyć tiamuliny z antybiotykami jonoforowymi (monenzyna, salinomycyna, maduramycyna, narazyna, lasalocid) z uwagi na groźne interakcje na poziomie metabolizmu wątrobowego i wywołanie zatrucia jonoforami.

Przedawkowanie

Badania nad toksycznością tiamuliny wykazały, że podawanie świniom w formie iniekcji przez 9 dni i doustnie przez 15 dni, dawki 5-krotnie wyższej od rekomendowanej nie wywołuje objawów przedawkowania.

Główne niezgodności farmaceutyczne

Nieznane.

Ulotka Biomutin 20% inj. – do pobrania pełna wersja ulotki

Charakterystyka produktu leczniczego (ChPL) – dokumentacja dla weterynarzy