Apelka

Wskazaniem do stosowania Apelka jest stabilizacja nadczynności tarczycy u kotów przed zabiegiem tyroidektomii. Długotrwałe leczenia nadczynności tarczycy u kotów.

Jaki jest skład Apelka, jakie substancje zawiera?

Każdy ml zawiera:
Substancja czynna:
Tiamazol 5 mg.

Substancja pomocnicza:
Sodu benzoesan (E211) 1,5 mg.

Prawie biały do jasnożółtego, opalizujący roztwór.

Dawkowanie preparatu Apelka – jak stosować ten lek?

Podanie wyłącznie doustne.

Produkt należy podawać bezpośrednio do jamy ustnej kota. Nie podawać w karmie, ponieważ nie ustalono skuteczność leku podawanego tą drogą.

Zalecaną dawką początkową jest 5 mg produktu na dobę.

Całkowitą dawkę dobową należy podzielić na dwie części, z których jedną podaje się i rano, a drugą wieczorem. Aby uzyskać lepszą stabilizację stanu zwierzęcia z nadczynnością tarczycy, należy codziennie stosować ten sam harmonogram podawania leku względem pór karmienia.

Po kilku regularnych badaniach kontrolnych, lekarz weterynarii może zmodyfikować dawkę.

Dodatkowe informacje dla lekarza weterynarii prowadzącego leczenie:

Przed rozpoczęciem leczenia oraz po 3 tygodniach, 6 tygodniach, 10 tygodniach, 20 tygodniach leczenia, a następnie co 3 miesiące należy wykonywać badania.

Zalecenia dla prawidłowego podania

Należy stosować się do instrukcji dawkowania i czasu trwania leczenia przekazanych przez lekarza weterynarii.

Przeciwwskazania

Nie stosować u kotów z chorobą wątroby lub cukrzycą.

Nie stosować u kotów wykazujących objawy choroby autoimmunologicznej, takiej jak niedokrwistość, jednoczesne zapalenie kilku stawów, owrzodzenia skóry i strupy.

Nie stosować u zwierząt z zaburzeniami leukocytów, takimi jak neutropenia i limfopenia. Objawy obejmują letarg i zwiększoną podatność na zakażenia. Nie używać u zwierząt z zaburzeniami płytek i koagulopatiami (zwłaszcza z małopłytkowością). Objawy obejmują krwiaki i nadmierne krwawienie z ran.

Nie stosować u samic ciężarnych lub karmiących.

Nie stosować w przypadku nadwrażliwości na substancję czynną lub dowolną substancję pomocniczą.

Zgłaszano działania niepożądane w przypadku długotrwałego leczenia nadczynności tarczycy. W większości przypadków działania niepożądane są łagodne i przejściowe i nie stanowią powodu do odstawienia leku. Poważniejsze działania niepożądane zwykle całkowicie ustępują po odstawieniu leku.

Do możliwych immunologicznych działań niepożądanych należy niedokrwistość z rzadkimi działaniami niepożądanymi, takimi jak małopłytkowość i występowanie w surowicy przeciwciał przeciwjądrowych oraz bardzo rzadko – uogólnione powiększenie węzłów chłonnych. Objawy obejmują krwiaki, nadmierne krwawienie, jednoczesne zapalenie kilku stawów i zmiany skórne, takie jak strupy i owrzodzenia. W przypadku poważnych działań niepożądanych leczenie należy natychmiast przerwać i po odpowiednim okresie rekonwalescencji rozważyć zastosowanie leczenia alternatywnego.

U gryzoni poddawanych długotrwałemu leczeniu tiamazolem stwierdzono wyższe ryzyko wystąpienia nowotworu tarczycy, ale w przypadku kotów nie stwierdzono takiej zależności.

Działania niepożądane

Działania niepożądane występują rzadko. Do najczęściej zgłaszanych klinicznych działań niepożądanych należą:

• wymioty,
• brak apetytu/anoreksja,
• letarg (skrajne zmęczenie),
• silny świąd oraz uszkodzenia naskórka na głowie i szyi,
• żółtaczka (żółte przebarwienie) błon w jamie ustnej, oczach i skórze, związana z chorobą wątroby,
• nasilone krwawienia oraz/lub krwiaki związane z chorobą wątroby,
• nieprawidłowości hematologiczne (dotyczące komórek krwi) (eozynofilia, limfocytoza, neutropenia, limfopenia, lekka leukopenia, agranulocytoza, małopłytkowość lub niedokrwistość hemolityczna).

Wymienione działania niepożądane ustępują w ciągu 7-45 dni od zakończenia leczenia tiamazolem.

W przypadku zaobserwowania jakichkolwiek poważnych objawów lub objawów niewymienionych w ulotce informacyjnej, poinformuj o nich lekarza weterynarii.

Okres(-y) karencji

Nie dotyczy.

Specjalne ostrzeżenia dla każdego z docelowych gatunków zwierząt

Aby uzyskać lepszą stabilizację stanu zwierzęcia z nadczynnością tarczycy, należy codziennie stosować ten sam schemat dawkowania.

Specjalne ostrzeżenia dotyczące stosowania u zwierząt

Koty powinny mieć zawsze dostęp do wody do picia.

Prosimy poinformować lekarza weterynarii, jeśli u kota zdiagnozowano chorobę nerek.

Jeśli w okresie leczenia stan zwierzęcia pogorszy się, a zwłaszcza jeśli wystąpi u niego gorączka (podwyższona temperatura ciała), zwierzę powinien jak najszybciej zbadać lekarza weterynarii, który pobierze od niego także próbkę krwi do rutynowych badań hematologicznych.

Specjalne środki ostrożności dla osób podających Apelka zwierzętom

Osoby, u których występuje nadwrażliwość (alergia) na tiamazol lub dowolną substancje pomocniczą powinny unikać kontaktu z tym produktem leczniczym weterynaryjnym. W razie pojawienia się objawów alergicznych, takich jak wysypka skórna, obrzęk twarzy, warg lub oczu albo utrudnionego oddychania należy niezwłocznie zasięgnąć porady lekarskiej i pokazać lekarzowi dołączona do opakowania leku ulotkę lub etykietę.

Tiamazol może powodować zaburzenia żołądkowo-jelitowe, ból głowy, gorączkę, bóle stawów, świąd i pancytopenię (zmniejszona liczba komórek krwi i płytek).

Unikać narażania skóry i jamy ustnej na kontakt z produktem, dotyczy to także kontaktu dłonie-usta.

Nie palić, nie jeść i nie pić podczas stosowania produktu lub kontaktu ze żwirkiem.

Po podaniu produktu, przy sprzątaniu wymiocin lub kontakcie ze żwirkiem umyć ręce wodą i mydłem. Należy niezwłocznie spłukać ze skóry wszelkie ślady roztworu.

Po podaniu produktu należy zetrzeć papierową chusteczką wszelkie jego resztki, pozostające na końcu strzykawki dozującej. Zabrudzoną chusteczkę natychmiast usunąć.

Użytą strzykawkę należy przechowywać wraz z produktem w oryginalnym pudełku.

Po przypadkowym połknięciu, należy niezwłocznie zwrócić się o pomoc lekarską oraz przedstawić lekarzowi ulotkę informacyjną lub etykietę.

Produkt może powodować podrażnienie oczu.

Należy chronić oczy przed kontaktem z produktem, dotyczy to także kontaktu ręka-oczy.

Po przypadkowym dostaniu się produktu do oczu, natychmiast przepłukać je czystą bieżącą wodą. W przypadku pojawienia się objawów podrażnienia oczu, należy niezwłocznie zwrócić się o pomoc lekarską.

Ponieważ tiamazol może powodować uszkodzenia płodu, kobiety w wieku rozrodczym w czasie podawania leku oraz zmieniania żwirku/sprzątania wymiocin leczonych kotów muszą stosować nieprzepuszczalne dla cieczy rękawiczki jednorazowe.

Kobiety w ciąży, które mogą być w ciąży lub próbujące zajść w ciążę nie powinny podawać kotom leku ani mieć kontaktu ze żwirkiem/wymiocinami leczonych kotów.

Ciąża, laktacja lub nieśność

Nie stosować u samic ciężarnych lub karmiących.

Interakcje Apelka z innymi produktami

Należy poinformować lekarza weterynarii, jeśli kot otrzymuje jakiekolwiek inne leki lub jeśli ma zostać zaszczepiony.

Przedawkowanie

W przypadku przypuszczenia, że kotu podano więcej leku niż należało (przedawkowanie), należy przerwać leczenie i skontaktować się z lekarzem weterynarii, który może zastosować leczenie objawowe i wspomagające.

Oznaki przedawkowania opisano w punkcie „Działania niepożądane”.

Główne niezgodności farmaceutyczne

Ponieważ nie wykonywano badań dotyczących zgodności, tego produktu leczniczego weterynaryjnego nie wolno mieszać z innymi produktami leczniczymi weterynaryjnymi.

Ulotka Apelka – do pobrania pełna wersja ulotki

Charakterystyka produktu leczniczego (ChPL) – dokumentacja dla weterynarzy