Jak przyzwyczaić psa do jazdy samochodem?

Podróżowanie z psem samochodem to umiejętność, która wymaga cierpliwości, systematyczności i zrozumienia psich potrzeb. Dla wielu opiekunów wspólne wyjazdy z czworonożnym towarzyszem stanowią nieodłączny element codziennego życia – czy to podczas wizyt u weterynarza, wyjazdów na spacery do lasu, czy dłuższych wakacyjnych eskapad. Niestety, dla znacznej części psów samochód kojarzy się ze stresem, niepokojem, a czasem wręcz paraliżującym lękiem. Szacuje się, że nawet jedna piąta wszystkich psów doświadcza problemów z podróżowaniem autem – od łagodnego dyskomfortu po ciężką chorobę lokomocyjną z wymiotami i nadmiernym ślinieniem się. Kluczem do sukcesu jest stopniowe, pozytywne oswajanie psa z pojazdem, zamieniając potencjalnie stresujące doświadczenie w przyjemną przygodę. Przygotowanie się do tego procesu wymaga nie tylko odpowiednich akcesoriów bezpieczeństwa, ale przede wszystkim zrozumienia psychiki zwierzęcia i gotowości do poświęcenia czasu na trening. Bez względu na to, czy masz młodego szczeniaka, który dopiero poznaje świat, czy dorosłego psa z traumatycznymi doświadczeniami z przeszłości – zawsze można osiągnąć postęp, budując pozytywne skojarzenia i zwiększając komfort podróży.

Dlaczego psy boją się jazdy samochodem?

Zanim przystąpimy do praktycznych rozwiązań, warto zrozumieć źródła problemu. Lęk przed samochodem rzadko pojawia się bez przyczyny i ma zazwyczaj głębokie podłoże psychologiczne lub fizjologiczne.

Jedną z najczęstszych przyczyn jest choroba lokomocyjna, zwana również kinetozą. To schorzenie dotyka szczególnie często młode psy – według niektórych szacunków nawet 20 procent psiej populacji może zmagać się z tym problemem. Choroba lokomocyjna powstaje w wyniku sprzecznych sygnałów docierających do mózgu zwierzęcia. Błędnik w uchu wewnętrznym informuje psa, że znajduje się w spoczynku, podczas gdy wzrok rejestruje szybki ruch otoczenia za oknem samochodu. Ta dysharmonia prowadzi do aktywacji mechanizmów obronnych organizmu, manifestujących się nudnościami, wymiotami, nadmiernym ślinieniem się i ogólnym dyskomfortem. Dobra wiadomość jest taka, że większość młodych psów wyrasta z choroby lokomocyjnej wraz z rozwojem i dojrzewaniem układu przedsionkowego.

Kolejnym istotnym czynnikiem są traumatyczne doświadczenia z przeszłości. Nie zawsze muszą to być poważne wypadki czy kolizje drogowe – wystarczy jedno gwałtowne hamowanie, podczas którego pies stracił równowagę, głośny klakson innego pojazdu, który go przestraszył, czy nawet nieprzyjemna wizyta u weterynarza, do której trafił samochodem. Szczególnie wrażliwe są szczenięta w okresie socjalizacji – negatywne doświadczenie między ósmym a szesnastym tygodniem życia może pozostawić trwały ślad w psychice zwierzęcia. Psy adoptowane ze schronisk również często mają za sobą trudną przeszłość związaną z transportem, którego okoliczności możemy nie znać.

Strach przed nieznanym to trzeci ważny element równania. Samochód dla psa to zamknięta, hałaśliwa przestrzeń pełna obcych zapachów, wibracji i dźwięków. Silnik, wibracje podłogi, przejeżdżające pojazdy, syreny – wszystko to stanowi lawinę bodźców dla znacznie bardziej wrażliwego zmysłu słuchu i węchu psa. Zwierzęta, które rzadko podróżują, nie mają szansy na habituację i każda kolejna jazda może ponownie wywoływać niepokój.

Warto też pamiętać o negatywnych skojarzeniach. Jeśli większość podróży kończy się w gabinecie weterynaryjnym, w salonie groomerskim czy w innym stresującym miejscu, pies szybko nauczy się, że samochód jest zapowiedzią nieprzyjemnych doznań. Dlatego tak ważne jest, aby część wyjazdów kończyła się w miejscach przyjemnych dla psa – na łące, w lesie, w parku czy nad wodą.

Przygotowanie psa do pierwszych kontaktów z samochodem

Proces przyzwyczajania psa do jazdy samochodem należy rozpocząć jeszcze zanim zwierzę wsiądzie do pojazdu. Najlepszym momentem na rozpoczęcie nauki jest okres socjalizacji szczeniąt, czyli czas między ósmym a szesnastym tygodniem życia. W tym czasie młode psy są najbardziej otwarte na nowe doświadczenia i łatwiej budują pozytywne skojarzenia. Nie oznacza to jednak, że starsze psy nie mogą się nauczyć – proces będzie po prostu wymagał więcej czasu i cierpliwości.

Pierwszym krokiem jest oswajanie psa z obecnością samochodu. Nie zmuszaj pupila do zbliżania się do pojazdu – zamiast tego pozwól mu samodzielnie ustalić komfortowy dystans. Dla jednego psa będą to dwa metry, dla innego dziesięć czy więcej. Rozpocznij pracę na tej bezpiecznej odległości. Świetnym sposobem jest zabawa w pobliżu samochodu – rzucanie piłki, zabawa szarpakiem, nauka komend czy zabawy węchowe. Kładź pod samochodem ulubione zabawki psa lub smakołyki i zachęcaj go, by po nie sięgał. Za każde podejście do pojazdu nagradzaj przysmakami i pochwałami. Kluczowe jest tutaj uważne obserwowanie języka ciała zwierzęcia – jeśli pies wykazuje oznaki stresu (dyszenie, drżenie, podkulony ogon, cofanie się), oznacza to, że posuwasz się zbyt szybko. Wróć krok wstecz i pracuj w komfortowym dla niego tempie.

Stopniowo zmniejszaj dystans między psem a samochodem. Proces ten może trwać kilka dni, a nawet tygodni – nie ma tu miejsca na pośpiech. Pamiętaj, że zbyt długie przebywanie w bezpośredniej bliskości bodźca stresowego nie jest korzystne dla psychiki psa. Sesje treningowe powinny być krótkie, ale częste – lepiej pracować pięć razy dziennie po pięć minut niż raz przez pół godziny.

Gdy pies czuje się komfortowo obok samochodu, nadchodzi czas na zapoznanie go z wnętrzem pojazdu. Otwórz wszystkie drzwi, aby pies nie czuł się uwięziony i mógł swobodnie wejść i wyjść. Umieść w środku ulubiony kocyk lub zabawkę, rzuć kilka smakołyków na siedzenie. Nie pociągaj psa za smycz, nie podnosź na siłę – pozwól mu wejść we własnym tempie. Jeśli pies jest mały lub to szczeniak, możesz go delikatnie podnieść i umieścić w samochodzie, ale tylko wtedy, gdy nie wykazuje oznak oporu. Nagrodź każde wejście do samochodu czymś wyjątkowo smacznym.

Na początku wystarczy, że pies po prostu wejdzie do środka i od razu wyjdzie. Z czasem możesz wydłużać czas przebywania w samochodzie – najpierw kilka sekund, potem minutę, następnie pięć minut. Przez cały ten czas bądź obok psa, rozmawiaj z nim spokojnym, kojącym głosem, głaszcz go i nagradzaj. Możecie razem usiąść w samochodzie i po prostu spędzić tam czas, budując pozytywne skojarzenia. Niektórzy właściciele karmią psa w zaparkowanym aucie, co dodatkowo wzmacnia przyjemne asocjacje.

Gdy pies jest już całkowicie zrelaksowany w stojącym samochodzie przy otwartych drzwiach, możesz zacząć je zamykać na krótkie chwile. Najpierw zamknij drzwi tylko na sekundę, od razu je otwórz i nagrodź psa. Stopniowo wydłużaj czas przy zamkniętych drzwiach. Jeśli pies wykazuje niepokój, cofnij się i pracuj dłużej przy otwartych drzwiach.

Oswajanie z dźwiękiem silnika

Kolejnym etapem jest przyzwyczajenie psa do dźwięku pracującego silnika. Samo przebywanie w zaparkowanym samochodzie to jedno, a zupełnie inne wrażenie wywołuje ryk silnika i wibracje całego pojazdu. Dla wielu psów to kluczowy moment – tutaj pojawia się najwięcej stresu.

Zacznij od włączenia silnika, gdy pies znajduje się w samochodzie przy otwartych drzwiach, abyście oboje w nim siedzieli. Obserwuj uważnie reakcję zwierzęcia. Jeśli pies nie wykazuje oznak niepokoju, pochwał go i daj smakołyk. Siedźcie tak przez kilka minut przy włączonym silniku, a następnie go wyłącz. Powtarzaj to ćwiczenie codziennie, stopniowo wydłużając czas z włączonym silnikiem. Z czasem możesz zacząć zamykać drzwi, ale tylko wtedy, gdy pies jest już całkowicie obojętny na dźwięk motoru.

Niektóre psy reagują bardzo nerwowo na włączenie silnika, szczególnie jeśli mają za sobą traumatyczne doświadczenia. W takim przypadku warto cofnąć się jeszcze bardziej – włączaj silnik, gdy pies znajduje się obok samochodu na bezpiecznym dystansie. Nagradzaj spokojne zachowanie i stopniowo zmniejszaj odległość.

Pierwsze przejażdżki

Gdy pies czuje się komfortowo w samochodzie z włączonym silnikiem, można przystąpić do pierwszych krótkich przejażdżek. To moment, w którym wiele osób popełnia błąd, od razu wybierając się w dłuższą trasę. Tymczasem pierwsza przejażdżka powinna być absolutnym minimum – przeparkowanie samochodu o kilkadziesiąt metrów, przejechanie do końca ulicy i z powrotem. Całość może trwać dosłownie minutę lub dwie.

Kluczowe jest, aby styl jazdy był niezwykle płynny i spokojny. Unikaj gwałtownego przyspieszania, ostrego hamowania, szybkich zakrętów. Jedź wolno, przewidywalnie, wybierając możliwie gładkie drogi bez wybojów. Głośna muzyka, intensywne zapachy z odświeżaczy powietrza, krzyki pasażerów – wszystko to należy wyeliminować. Pies ma wielokrotnie bardziej wrażliwy słuch i węch niż człowiek, więc bodźce, które dla nas są neutralne, dla niego mogą być przytłaczające.

Idealnie, jeśli podczas pierwszych przejazdek w samochodzie znajduje się druga osoba, która może poświęcić całą uwagę psu – głaskać go, rozmawiać spokojnym głosem, obserwować jego reakcje i nagradzać za spokojne zachowanie. Kierowca powinien skupić się wyłącznie na bezpiecznej jeździe.

Stopniowo wydłużaj czas i dystans przejażdżek. Gdy pies spokojnie znosi pięciominutową jazdę, wydłuż ją do dziesięciu minut, potem piętnastu. Proces ten może zająć kilka dni, tygodni, a czasem nawet miesięcy – każdy pies ma swoje tempo i należy je uszanować. Nie ma uniwersalnego harmonogramu, który działałby dla wszystkich.

Bardzo ważne jest, aby miejsce docelowe było przyjemne dla psa. Jedź do ulubionego parku, na łąkę, nad jezioro – wszędzie tam, gdzie pies kojarzy się z zabawą, radością i pozytywnymi emocjami. Dzięki temu będzie łączył jazdę samochodem nie z wizytą u weterynarza, ale z przygodą i przyjemnością. Po przyjeździe zaproponuj długi spacer, zabawę, czas na węszenie i eksplorację. To sprawi, że pies będzie się cieszył na widok samochodu, wiedząc, że czeka go coś fajnego.

Bezpieczeństwo psa w samochodzie – wymogi prawne i praktyczne rozwiązania

Przyzwyczajanie psa do jazdy to nie tylko kwestia psychologicznego komfortu, ale także bezpieczeństwa i zgodności z przepisami prawa. Choć polskie prawo nie określa wprost, jak należy przewozić psa w samochodzie, istnieje kilka regulacji, które pośrednio tego dotyczą i które każdy odpowiedzialny właściciel powinien znać.

Artykuł 60 ust. 1 ustawy Prawo o ruchu drogowym zabrania używania pojazdu w sposób zagrażający bezpieczeństwu osób znajdujących się w pojeździe lub poza nim. Dodatkowo, przepisy dotyczące przewożenia ładunków (art. 61 ust. 2 pkt 3 i 4 oraz ust. 3) stanowią, że ładunek – za który prawnie uważane jest również zwierzę – musi być umieszczony tak, aby nie utrudniał kierowania pojazdem, nie ograniczał widoczności drogi i był zabezpieczony przed zmianą położenia. Wreszcie, ustawa o ochronie zwierząt (art. 6 ust. 2) jasno stwierdza, że transport zwierząt w sposób powodujący ich zbędne cierpienie i stres jest przestępstwem zagrożonym karą grzywny, ograniczenia lub nawet pozbawienia wolności do 2 lat.

W praktyce oznacza to, że pies nie może swobodnie przemieszczać się po kabinie samochodu. Niezabezpieczony czworonóg w razie wypadku staje się niebezpiecznym pociskiem – pies ważący zaledwie 10 kilogramów w zderzeniu przy prędkości 50 km/h generuje siłę uderzenia rzędu 225 kilogramów, a zwierzę o wadze 36 kilogramów może wywołać siłę nawet 1100 kilogramów. To stanowi ogromne zagrożenie nie tylko dla samego psa, ale także dla wszystkich pasażerów. Dodatkowo, badania przeprowadzone przez organizacje takie jak AAA i Kurgo wykazały, że aż 29 procent kierowców przyznaje, że pies w samochodzie odwraca ich uwagę, a 65 procent podejmuje działania rozpraszające uwagę podczas jazdy z czworonogiem, co znacząco zwiększa ryzyko kolizji.

Za nieprawidłowe przewożenie psa kierowca może otrzymać mandat karny w wysokości od 20 do nawet 500 złotych. W przypadku poważniejszych naruszeń, takich jak pozostawienie psa w nagrzanym samochodzie czy transport powodujący widoczne cierpienie zwierzęcia, grozi kara za znęcanie się nad zwierzętami.

Akcesoria zapewniające bezpieczny transport

Na rynku dostępna jest szeroka gama akcesoriów ułatwiających bezpieczny przewóz psa. Wybór odpowiedniego rozwiązania zależy od wielkości zwierzęcia, typu samochodu i indywidualnych preferencji.

Transportery i klatki to jedno z najbezpieczniejszych rozwiązań, szczególnie dla małych i średnich psów. Plastikowe transportery z dobrą wentylacją doskonale sprawdzają się u psów, które stresują się podróżą – zamknięte ścianki minimalizują dopływ bodźców wzrokowych, dając psu poczucie bezpieczeństwa. Transporter należy umieścić na tylnym siedzeniu i obowiązkowo przypiąć pasami bezpieczeństwa, aby nie przesuwał się podczas jazdy. Nigdy nie wolno ustawiać go między siedzeniami, ponieważ w razie gwałtownego hamowania może zostać zgnieciony. Dla większych psów idealne są metalowe klatki montowane w bagażniku – zapewniają więcej przestrzeni i solidną ochronę. Warto wybierać transportery i klatki posiadające certyfikaty bezpieczeństwa – producenci tacy jak Sleepypod, Gunner czy 4×4 North America przeprowadzają crash testy swoich produktów, zapewniając najwyższy poziom ochrony.

Szelki samochodowe to popularne rozwiązanie dla psów średnich i dużych. Trzeba jednak pamiętać, że zwykłe szelki spacerowe nie są odpowiednie – muszą to być specjalnie zaprojektowane szelki crash-testowane, wykonane z wytrzymałych materiałów takich jak nylon, ze wzmocnionymi metalowymi elementami. Szelki takie jak Kurgo Impact, Sleepypod Clickit czy ZugoPet zostały przebadane pod kątem wytrzymałości w zderzeniu i pochłaniają energię uderzenia, minimalizując obrażenia psa. Szelki wpina się w zamek pasów bezpieczeństwa na tylnym siedzeniu – nigdy nie należy używać do tego zwykłej obroży, która w razie hamowania może spowodować poważne urazy szyi i kręgosłupa.

Kratki bagażnikowe i przegrody to kompromisowe rozwiązanie dla dużych psów. Oddzielają one przestrzeń bagażnika od kabiny pasażerskiej, zapobiegając przedostaniu się psa do przedniej części pojazdu w razie nagłego hamowania czy kolizji. Kratki są łatwe w montażu i pozwalają psu na większą swobodę ruchu. Jednak nie chronią tak dobrze jak solidna klatka czy certyfikowane szelki.

Maty samochodowe same w sobie nie zapewniają bezpieczeństwa, ale znacząco zwiększają komfort psa i chronią tapicerkę przed zabrudzeniem. Dostępne są maty na tylne siedzenia, do bagażnika, antypoślizgowe maty podłogowe. Wiele mat ma wodoodporną, łatwą do czyszczenia powierzchnię.

Niezależnie od wybranego rozwiązania, należy pamiętać, że psa nigdy nie wolno przewozić na kolanach, na przednim siedzeniu pasażera czy luzem w kabinie. Także wystawianie głowy przez okno, choć psy to uwielbiają, może prowadzić do urazów, problemów z oczami czy zapalenia ucha.

Choroba lokomocyjna u psów – rozpoznawanie i leczenie

Choroba lokomocyjna, zwana również kinetozą, jest jednym z najczęstszych powodów, dla których psy źle znoszą podróże samochodem. Dotyczy ona szczególnie często szczeniąt i młodych psów do drugiego roku życia, choć może wystąpić w każdym wieku, niezależnie od rasy czy płci. Szacuje się, że problem ten dotyka nawet jednej piątej populacji psów.

Objawy choroby lokomocyjnej

Choroba lokomocyjna objawia się szeregiem charakterystycznych symptomów. Do najczęstszych należą:

• Wymioty – najbardziej rozpoznawalny objaw, choć nie zawsze występujący
• Nadmierne ślinienie się – ciągnące się ze szczęk długie nitki śliny
• Dyszenie i przyspieszony oddech – pies ziaja, oddycha szybciej niż zazwyczaj
• Niepokój i niechęć do wejścia do samochodu – pies cofa się, podkula ogon, próbuje uciec
• Drżenie i apatia – pies jest osowiały, trząsł się, wycofuje w siebie
• Częste ziewanie, mlaskanie, oblizywanie się – sygnały stresu i dyskomfortu
• Wymioty i biegunka – w ciężkich przypadkach

Ważne jest, aby odróżnić chorobę lokomocyjną od lęku lokomocyjnego, czyli strachu przed podróżowaniem. Objawy mogą być podobne, ale lęk lokomocyjny ma podłoże psychologiczne i objawia się również przed rozpoczęciem jazdy – już na widok samochodu czy przygotowań do wyjazdu. Choroba lokomocyjna natomiast koncentruje się na reakcjach fizjologicznych podczas ruchu pojazdu.

Aby sprawdzić, czy mamy do czynienia z chorobą lokomocyjną, warto wykonać prosty test: posadź psa w zaparkowanym samochodzie z wyłączonym silnikiem. Jeśli mimo braku ruchu pies wykazuje objawy stresu (ślini się, dyszy, drży), problem najprawdopodobniej ma podłoże lękowe. Jeśli jednak w stojącym aucie czuje się dobrze, a objawy pojawiają się dopiero podczas jazdy, wskazuje to na kinetozę.

Przyczyny choroby lokomocyjnej

Podłożem choroby lokomocyjnej jest zaburzenie równowagi spowodowane sprzecznymi sygnałami docierającymi do mózgu. Układ przedsionkowy w uchu wewnętrznym, który odpowiada za utrzymanie równowagi i orientację przestrzenną, odbiera informację, że ciało znajduje się w spoczynku. Jednocześnie wzrok rejestruje szybki ruch otoczenia za oknem. Ta dysharmonia między zmysłami wywołuje dezorientację i aktywuje mechanizmy obronne organizmu, prowadząc do mdłości i wymiotów.

U szczeniąt problem jest częstszy, ponieważ ich układ przedsionkowy nie jest jeszcze w pełni rozwinięty. Na szczęście większość młodych psów wyrasta z choroby lokomocyjnej – wraz z dojrzewaniem układu równowagi objawy stopniowo zanikają.

Dodatkowym czynnikiem potęgującym objawy jest stres. Psy, które nie są przyzwyczajone do jazdy samochodem albo mają negatywne skojarzenia z podróżą, doświadczają silniejszych objawów kinetozy. Dlatego tak ważne jest budowanie pozytywnych skojarzeń i stopniowe oswajanie psa z transportem.

Leczenie farmakologiczne choroby lokomocyjnej

Gdy mimo starań behawioralnych pies nadal cierpi na chorobę lokomocyjną, warto rozważyć wsparcie farmakologiczne. Współczesna medycyna weterynaryjna oferuje szereg skutecznych preparatów, które znacząco poprawiają komfort podróży.

Najczęściej stosowanym lekiem jest maropitant (dostępny jako Cerenia), który ma działanie przeciwwymiotne zarówno ośrodkowe, jak i obwodowe. Lek ten blokuje receptory odpowiedzialne za wywoływanie mdłości i wymiotów. Podaje się go doustnie, zazwyczaj na godzinę przed planowaną podróżą, najlepiej z lekkim posiłkiem. Maropitant jest bezpieczny dla większości psów i może być stosowany przez kilka kolejnych dni, co jest przydatne podczas dłuższych wypraw.

Inną grupą leków są preparaty przeciwhistaminowe, takie jak difenhydramina. Mają one działanie uspokajające i przeciwwymiotne, choć mogą powodować senność. Ważne jest, aby nigdy nie podawać psu leków przeznaczonych dla ludzi bez konsultacji z weterynarzem – preparaty takie jak Aviomarin mogą powodować skutki uboczne, w tym suchość w jamie ustnej, zatrzymanie moczu, biegunkę, a w niektórych przypadkach poważniejsze reakcje.

Coraz popularniejsze są też suplementy naturalne, takie jak olej CBD. Badania potwierdzają, że kanabidiol działa uspokajająco, wycisza układ trawienny i może bezpośrednio łagodzić nudności – wszystko to bez wywołania odurzenia czy otępienia. Olej CBD należy podawać z odpowiednim wyprzedzeniem przed podróżą, zgodnie z zaleceniami producenta.

Obroże feromonowe, takie jak Adaptil, również mogą przynieść ulgę psom cierpiącym na chorobę lokomocyjną związaną ze stresem. Feromony uspokajające naśladują naturalne substancje wydzielane przez karmicą sukę, dając psu poczucie bezpieczeństwa. Można również przetrzeć wnętrze samochodu specjalnymi chusteczkami zawierającymi feromony.

Warto również wspomnieć o preparatach homeopatycznych i ziołowych. Niektórym psom pomaga imbir podawany w kapsułkach, który łagodzi mdłości. W homeopatii stosuje się środki takie jak Cocculus, Tabacum czy Petroleum – podawane pół godziny do godziny przed podróżą. Jednak skuteczność tych metod jest różna i nie każdy środek nadaje się dla każdego psa, dlatego warto skonsultować się ze specjalistą.

Praktyczne wskazówki przy chorobie lokomocyjnej

Oprócz farmakoterapii, istnieje szereg praktycznych działań, które mogą zmniejszyć objawy kinetozy:

• Nie karm psa na kilka godzin przed podróżą – obciążony pokarmem żołądek zwiększa ryzyko wymiotów. Zaleca się, aby ostatni posiłek pies zjadł maksymalnie 6 godzin przed wyjazdem. Jednak nie ograniczaj dostępu do wody.
• Zapewnij dostęp do świeżego powietrza – lekko uchyl okno, aby pies mógł oddychać świeżym powietrzem. Unikaj jednak całkowitego otwarcia, które może być niebezpieczne.
• Wybierz odpowiednie miejsce w samochodzie – wiele psów czuje się lepiej na przednim siedzeniu lub gdy może wyglądać przez okno i obserwować otoczenie. Jednak bezpieczeństwo jest priorytetem – zawsze używaj odpowiednich zabezpieczeń.
• Rób częste przerwy – co 2-3 godziny zatrzymuj się, aby pies mógł się rozprostować, napić wody, załatwić potrzeby fizjologiczne i odpocząć od bodźców.
• Jedź płynnie i spokojnie – unikaj gwałtownych manewrów, ostrych zakrętów, szybkich przyspieszek.
• Przykryj transporter – niektóre psy czują się lepiej, gdy transporter jest częściowo przykryty cienkim materiałem, ograniczając bodźce wzrokowe. Pamiętaj jednak o odpowiedniej temperaturze i wentylacji.

Budowanie pozytywnych skojarzeń

Kluczem do sukcesu w przyzwyczajaniu psa do jazdy samochodem jest konsekwentne budowanie pozytywnych skojarzeń. Każdy kontakt z pojazdem powinien kończyć się czymś przyjemnym dla psa.

Używaj wartościowych nagród – nie tylko standardowych smakołyków, ale prawdziwych przysmaków, takich jak kawałki kurczaka, sera, wątróbki. Coś, na czym psu naprawdę zależy. Nagradzaj za każdy krok postępu – za podejście do samochodu, za wejście do środka, za spokojne siedzenie przy włączonym silniku, za każdą udaną przejażdżkę.

Kończ podróże w przyjemnych miejscach. Jeśli większość wyjazdów kończy się wizytą u weterynarza, pies szybko nauczy się, że samochód = nieprzyjemność. Dlatego regularnie jeździj z psem do parku, lasu, nad wodę, na długie spacery – wszędzie tam, gdzie może się wybiegać, powąchać, zbadać nowe tereny. Gdy pies zauważy, że samochód często prowadzi do fajnych przygód, zacznie się cieszyć na jego widok.

Wykorzystuj ulubione przedmioty psa. Zabieraj do samochodu jego kocyk, zabawkę, może nawet kawałek tkaniny z Twojego ubrania, który nosi Twój zapach. Znajome przedmioty dają poczucie bezpieczeństwa i pomagają oswoić obcą przestrzeń.

Bądź spokojny i pewny siebie. Psy są mistrzami w odczytywaniu naszych emocji. Jeśli ty jesteś zestresowany, nerwowy, pełen obaw, pies to wyczuje i sam się zestresuje. Zachowuj spokój, mów do psa kojącym, pewnym głosem, uśmiechaj się. Daj mu do zrozumienia, że wszystko jest w porządku.

Problemy szczególne i ich rozwiązania

Nie wszystkie psy reagują identycznie na standardowy trening. Niektóre wymagają indywidualnego podejścia i rozwiązania konkretnych problemów.

Psy z traumą – jeśli Twój pies miał w przeszłości bardzo traumatyczne doświadczenie związane z samochodem, proces oswajania może być długi i wymagać pomocy behawiorysty. W takich przypadkach warto rozważyć współpracę z certyfikowanym trenerem lub behawiorystą psów, który pomoże opracować plan desensytyzacji dostosowany do indywidualnych potrzeb.

Psy adoptowane ze schronisk – często nie znamy ich historii. Mogły przeżyć coś, o czym nie wiemy. Bądź więc szczególnie cierpliwy i pozwól psu pracować we własnym tempie. Nie zakładaj, że problemy znikną szybko – to może być proces trwający miesiące.

Starsze psy – seniorzy mogą mieć problemy z mobilnością, bóle stawów, które potęgują dyskomfort podczas jazdy. Zadbaj o wygodne, miękkie posłanie, pomóż psu wsiadać i wysiadać, wybieraj szczególnie gładkie trasy.

Psy reaktywne na bodźce – niektóre psy reagują nadmiernie na przejeżdżające samochody, motocykle, rowerzystów widocznych przez okno. W takim przypadku warto ograniczyć widoczność – przewieź psa w transporterze częściowo przykrytym materiałem lub użyj kratki z nieprzezroczystym elementem.

Problem z wycieraczkami – zdarza się, że psy panikują na widok poruszających się wycieraczek. Warto przyzwyczaić psa do nich stopniowo: włącz wycieraczki, gdy pies jest obok zaparkowanego samochodu na bezpiecznym dystansie, nagradzaj spokojne zachowanie, stopniowo zmniejszaj odległość, aż w końcu pies będzie mógł spokojnie siedzieć w samochodzie z włączonymi wycieraczkami.

Długie podróże z psem

Gdy pies jest już przyzwyczajony do krótkich przejazdek, można zacząć planować dłuższe wyprawy. Wymagają one dodatkowego przygotowania.

Przed wyjazdem:

• Wybiegaj psa na długim spacerze, aby mógł się zmęczyć i załatwić wszystkie potrzeby fizjologiczne
• Nie karm na kilka godzin przed wyjazdem, aby zminimalizować ryzyko wymiotów
• Przygotuj apteczkę podróżną dla psa – bandaże, środki dezynfekujące, leki przepisane przez weterynarza, szczoteczkę do usuwania kleszczy
• Spakuj ulubione zabawki, kocyk, zapas karmy i wody

W czasie podróży:

• Rób przerwy co 2-3 godziny – pies musi mieć możliwość napicia się, poruszenia, załatwienia potrzeb
• Utrzymuj odpowiednią temperaturę w samochodzie – ani za gorąco, ani za zimno
• Unikaj bezpośredniego nawiewu klimatyzacji na psa
• Miej przy sobie wodę i miskę
• Możesz podawać psu małe, suche smakołyki podczas postoju
• Nigdy nie zostawiaj psa samego w zaparkowanym samochodzie, szczególnie w upalne dni

Jeśli planujesz noclegi:

• Sprawdź wcześniej, czy hotele, pensjonaty czy campingi akceptują zwierzęta
• Zabierz ze sobą znajome posłanie psa, aby czuł się bezpieczniej w obcym miejscu
• Zachowaj rutynę żywienia i spacerów, aby zminimalizować stres

Bibliografia

1. Conder GA, Sedlacek HS, Boucher JF, Clemence RG. Efficacy and safety of maropitant, a selective neurokinin 1 receptor antagonist, in two randomized clinical trials for prevention of vomiting due to motion sickness in dogs. J Vet Pharmacol Ther. 2008;31(6):528-532. DOI: 10.1111/j.1365-2885.2008.00990.x PMID: 19000275
2. Benchaoui HA, Siedek EM, De La Puente-Redondo VA, Tilt N, Rowan TG, Clemence RG. Efficacy of maropitant for preventing vomiting associated with motion sickness in dogs. Vet Rec. 2007;161(13):444-447. DOI: 10.1136/vr.161.13.444 PMID: 17906225
3. Overall KL. Manual of Clinical Behavioral Medicine for Dogs and Cats. St Louis: Elsevier; 2013. ISBN: 978-0323008907