Alverin

Leczenie inwazji pasożytniczych u koni wywołanych przez nicienie i stawonogi:

Słupkowce duże
Strongylus vulgaris (dojrzałe i naczyniowe formy larwalne)
S. edentatus (dojrzałe i tkankowe formy larwalne)
S. equinus (dojrzałe)
Triodontophorus spp. (dojrzałe)
Triodontophorus brevicauda
Triodontophorus serratus
Craterostomum acuticaudatum (dojrzałe)

Słupkowce małe
Dojrzałe i larwalne (czwarte stadium) formy małych słupkowców, włączając szczepy oporne na benzimidazole:
Coronocyclus spp.
Coronocyclus coronatus
Coronocyclus labiatus
Coronocyclus labratus
Cyathostomum spp.
Cyathostomum catinatum
Cyathostomum pateratum
Cylicocyclus spp.
Cylicocyclus ashworthi
Cylicocyclus elongatus
Cylicocyclus insigne
Cylicocyclus leptostomum
Cylicocyclus nassatus
Cylicocyclus radiatus
Cylicostephanus spp.
Cylicostephanus asymetricus
Cylicostephanus bidentatus
Cylicostephanus calicatus
Cylicostephanus goldi
Cylicostephanus longibursatus
Cylicostephanus minutus
Cylicodontophorus spp.
Cylicodontophorus bicornatus
Gyalocephalus capitatus
Parapoteriostomum spp.
Parapoteriostomum euproctus
Parapoteriostomum mettami
Petrovinema spp.
Petrovinema poculatum
Poteriostomum spp.
Poteriostomum imparidentatum

Nicienie płucne (dojrzałe i larwalne)
Dictyocaulus arnfieldi

Owsiki (dojrzałe i larwalne)
Oxyuris equi

Glisty (dojrzałe oraz trzecie i czwarte stadium larwalne)
Parascaris equorum

Nicienie wywołujące trichostrongylozę (dojrzałe)
Trichostrongylus axei

Nicienie żołądkowe (dojrzałe)
Habronema muscae

Nicienie wywołujące onchocerkozę (mikrofilarie)
Onchocerca spp.

Węgorki (dojrzałe)
Strongyloides westeri

Gzy żołądkowe (stadium ustne i żołądkowe)
Ustne i żołądkowe formy Gastrophilus spp.

Jaki jest skład Alverin, jakie substancje zawiera?

Substancja czynna: Iwermektyna 18,7 mg/g.

Dawkowanie preparatu Alverin – jak stosować ten lek?

Podanie doustne.
Podawać doustnie rekomendowaną dawkę 0,2 mg iwermektyny na kilogram masy ciała. Każda strzykawka zawiera 120 mg iwermektyny, wystarczającą do leczenia zwierzęcia o masie ciała 600 kg.

Sposób dawkowania
Każde oznaczenie wagowe na tłoku strzykawki zapewnia dostarczenie odpowiedniej dawki na masę ciała 100 kg. Odblokować gwintowany pierścień, dokonując ¼ obrotu oraz zsunąć pierścień w górę nasadki tłoka tak aby krawędź najbliżej cylindra strzykawki znalazła się na wysokości pożądanego oznaczenia masy ciała. Przekręcić gwintowany pierścień o ¼ obrotu w celu zablokowania. Usunąć plastikową nakładkę z wierzchołka dyszy. Upewnić się, że jama ustna zwierzęcia nie zawiera pokarmu. Umieścić strzykawkę w jamie ustnej zwierzęcia w przestrzeni między zębami. Przesunąć tłok do oporu, umieszczając dawkę u nasady języka.

Zalecenia dla prawidłowego podania

W celu podania odpowiedniej dawki, masa ciała powinna być określona z jak największą dokładnością.

Jeśli zwierzęta będą leczone razem a nie indywidualnie, powinny zostać zgrupowane zgodnie z masą ciała i powinny mieć podaną odpowiednią dawkę tak aby uniknąć podania zbyt małej lub za dużej dawki.

Przeciwwskazania

Nie stosować u gatunków innych niż gatunki docelowe, ponieważ mogą pojawić się poważne objawy niepożądane, włączając śmierć u psów.
Nie stosować w przypadkach nadwrażliwości na substancję czynną lub na dowolną substancję pomocniczą.

Działania niepożądane

W bardzo rzadkich przypadkach u niektórych koni z silną inwazją mikrofilarii Onchocerca stwierdzano obrzęk oraz świąd po podaniu produktu wynikające najprawdopodobniej ze śmierci dużej ilości mikrofilarii. Objawy te zanikają w przeciągu kilku dni, jednak zalecane jest podjęcie leczenia objawowego.

Częstotliwość występowania działań niepożądanych przedstawia się zgodnie z poniższą regułą:
– bardzo często (więcej niż 1 na 10 leczonych zwierząt wykazujących działanie(a) niepożądane)
– często (więcej niż 1, ale mniej niż 10 na 100 leczonych zwierząt)
– niezbyt często (więcej niż 1, ale mniej niż 10 na 1000 leczonych zwierząt)
– rzadko (więcej niż 1, ale mniej niż 10 na 10000 leczonych zwierząt)
– bardzo rzadko (mniej niż 1 na 10000 leczonych zwierząt, włączając pojedyncze raporty).

W razie zaobserwowania działań niepożądanych, również niewymienionych w ulotce informacyjnej, lub w przypadku podejrzenia braku działania produktu, poinformuj o tym lekarza weterynarii.

Można również zgłosić działania niepożądane poprzez krajowy system raportowania (www.urpl.gov.pl).

Okres(-y) karencji

Tkanki jadalne: 21 dni
Nie stosować u klaczy produkujących mleko przeznaczone do spożycia przez ludzi.

Specjalne ostrzeżenia dla każdego z docelowych gatunków zwierząt

–

Specjalne ostrzeżenia dotyczące stosowania u zwierząt

Ponieważ iwermektyna jest w dużym stopniu wiązana z białkami osocza, należy zachować szczególną ostrożność w przypadku zwierząt chorych oraz przy warunkach żywieniowych związanych z niskim poziomem białek osocza.

Produkt jest opracowany tylko do leczenia koni. W przypadku spożycia rozlanej pasty lub kontaktu ze zużytymi strzykawkami u psów i kotów (w szczególności Collie, owczarków staroangielskich oraz ras spokrewnionych lub mieszańcówtych ras), a także u żółwi wodnych i lądowych mogą wystąpić działania niepożądane związane ze stężeniem iwermektyny w tym produkcie.

Oporność pasożytów wobec każdej z klas produktów przeciwrobaczych może się rozwinąć w wyniku częstego, powtarzanego użycia produktów tej samej klasy.

Specjalne środki ostrożności dla osób podających Alverin zwierzętom

Nie palić, nie jeść ani nie pić podczas pracy z produktem.
Umyć ręce po użyciu.
Produkt może powodować podrażnienie skóry oraz oczu. Aby temu zapobiec, użytkownik powinien unikać kontaktu produktu ze skórą oraz oczami. W przypadku kontaktu, opłukać natychmiast dużą ilością wody.
W razie przypadkowego połknięcia lub podrażnienia oka po kontakcie z produktem, należy niezwłocznie zwrócić się o pomoc lekarską oraz pokazać lekarzowi ulotkę informacyjną lub opakowanie produktu.

Ciąża, laktacja lub nieśność

Może być stosowany u ciężarnych klaczy oraz ogierów hodowlanych.

Interakcje Alverin z innymi produktami

Iwermektyna nasila efekty działania GABA-agonistów.

Przedawkowanie

Łagodne, przemijające objawy (opóźniona reakcja źrenicy na światło, depresja) były obserwowane przy podaniu dawki 1,8 mg/kg masy ciała (dziewięciokrotnie przekraczającej dawkę zalecaną). Do innych objawów obserwowanych przy wyższych dawkach należą: nadmierne rozszerzenie źrenicy, ataksja, drżenia, otępienie, śpiączka oraz śmierć. Objawy o mniejszym natężeniu miały charakter przemijający. Nieznane są żadne odtrutki, jednak leczenie objawowe może być korzystne.

Główne niezgodności farmaceutyczne

Nie dotyczy.

Ulotka Alverin – do pobrania pełna wersja ulotki

Charakterystyka produktu leczniczego (ChPL) – dokumentacja dla weterynarzy