Chcesz przygarnąć kota? – poradnik

Decyzja o przygarnięciu kota to jedno z najważniejszych zobowiązań, jakie możesz podjąć w swoim życiu. Mimo że koty kojarzą się wielu osobom z niezależnością i autonomią, ich prawidłowe wychowanie i pielęgnacja wymagają nie tylko odpowiedniej wiedzy i czasu, ale także stabilnej sytuacji finansowej oraz dużego zaangażowania emocjonalnego. Przygarnięcie czworonożnego przyjaciela wiąże się z odpowiedzialnością, która będzie trwała przez najbliższe kilkanaście, a nawet ponad dwadzieścia lat. To nie tylko zapewnienie podstawowych potrzeb fizjologicznych, takich jak jedzenie czy kuweta, ale przede wszystkim stworzenie bezpiecznego, kochającego domu, w którym kot będzie mógł realizować swoje naturalne instynkty i czuć się komfortowo. Przed podjęciem ostatecznej decyzji warto dokładnie przemyśleć wszystkie aspekty związane z opieką nad kotem, przygotować odpowiednio dom i zdobyć podstawową wiedzę weterynaryjną. Niniejszy artykuł stanowi kompleksowy przewodnik dla wszystkich, którzy rozważają adopcję kota – zarówno z schroniska, fundacji, jak i tych, którzy chcą przygarnąć bezdomnego kota z ulicy.

Czy jesteś gotowy na adopcję kota?

Zanim zdecydujesz się na przygarnięcie kota, musisz szczerze odpowiedzieć sobie na kilka fundamentalnych pytań dotyczących Twojej sytuacji życiowej. Koty żyją średnio od 12 do 20 lat, co oznacza, że podejmujesz zobowiązanie na bardzo długi czas. Twoja sytuacja może się w tym czasie wielokrotnie zmienić – przeprowadzki, zmiany pracy, zakładanie rodziny czy inne życiowe wydarzenia nie mogą być powodem do porzucenia zwierzęcia.

Pierwszym aspektem, który należy wziąć pod uwagę, jest czas. Chociaż koty są bardziej niezależne niż psy, to nie oznacza, że nie potrzebują uwagi i opieki. Wymagają codziennej interakcji, zabawy, pielęgnacji oraz regularnych wizyt u weterynarza. Jeśli pracujesz poza domem przez większość dnia, musisz przemyśleć, czy kot będzie w stanie funkcjonować samotnie przez długie godziny. W takich przypadkach warto rozważyć adopcję dwóch kotów, które będą mogły sobie nawzajem dotrzymywać towarzystwa.

Kwestia finansowa jest równie istotna. Utrzymanie kota wiąże się z regularnymi kosztami, takimi jak wysokiej jakości karma, żwirek do kuwety, zabawki, drapaki oraz niezbędne akcesoria. Do tego dochodzą wydatki weterynaryjne – regularne szczepienia, odrobaczanie, zabiegi sterylizacji lub kastracji, a w przypadku choroby także leczenie, które może być bardzo kosztowne. Warto utworzyć specjalną skarbonkę lub fundusz awaryjny na nieprzewidziane sytuacje medyczne. Niektórzy właściciele decydują się również na ubezpieczenie zdrowotne dla kota, co może znacząco ułatwić pokrycie kosztów leczenia w nagłych przypadkach.

Warunki mieszkaniowe to kolejny kluczowy element. Kot potrzebuje odpowiedniej przestrzeni – każdy kot powinien mieć do dyspozycji co najmniej 7-10 metrów kwadratowych powierzchni życiowej. Jeśli planujesz adopcję więcej niż jednego kota, przestrzeń powinna być odpowiednio większa. Musisz także zagwarantować bezpieczeństwo – zabezpieczone okna i balkony specjalnymi siatkami to absolutny must, ponieważ koty są niezwykle zwinne i ciekawskie, a wypadnięcie z okna lub balkonu może zakończyć się tragicznie.

Mity dotyczące kotów, które warto obalić

Wokół kotów narosło wiele mitów i stereotypów, które mogą prowadzić do błędnych oczekiwań wobec tych zwierząt. Jednym z najpopularniejszych przekonań jest to, że koty są całkowicie niezależne i nie wymagają dużej opieki. Rzeczywistość jest zupełnie inna – mimo że koty rzeczywiście są bardziej samodzielne niż psy, to nadal potrzebują regularnej uwagi, kontaktu emocjonalnego i interakcji z opiekunem. Brak odpowiedniej stymulacji i kontaktu może prowadzić do stresu, depresji, a nawet problemów zdrowotnych u kota.

Kolejnym powszechnym mitem jest przekonanie, że koty zawsze lądują na czterech łapach. Chociaż mają one doskonały zmysł równowagi i refleks wyprostny, który pozwala im w powietrzu obracać się tak, aby wylądować na łapach, nie oznacza to, że upadki są dla nich bezpieczne. Upadki z dużej wysokości mogą prowadzić do poważnych obrażeń, złamań kości, a nawet śmierci. Dlatego zabezpieczenie okien i balkonów jest absolutnie niezbędne.

Wiele osób wierzy również, że koty można karmić mlekiem krowim. To kolejny mit – większość dorosłych kotów nie toleruje laktozy, a mleko może powodować u nich problemy trawienne, biegunkę i dyskomfort żołądkowy. Zamiast mleka kot powinien mieć stały dostęp do świeżej, czystej wody.

Przygotowanie domu przed przybyciem kota

Odpowiednie przygotowanie mieszkania lub domu przed przybyciem nowego kota jest kluczowe dla zapewnienia mu bezpieczeństwa i komfortu. Proces ten wymaga dokładnego przemyślenia i wprowadzenia szeregu zabezpieczeń oraz zakupu niezbędnych akcesoriów.

Bezpieczeństwo przede wszystkim

Pierwszym krokiem jest zabezpieczenie wszystkich potencjalnie niebezpiecznych miejsc. Okna i balkony muszą zostać zabezpieczone specjalnymi siatkami ochronnymi, które zapobiegną wypadnięciu kota. Należy pamiętać, że nawet okna uchylne stanowią śmiertelne zagrożenie – kot może się w nich zaklinować, co prowadzi do poważnych obrażeń lub uduszenia. Istnieją specjalne ograniczniki do okien uchylnych, które warto zainstalować.

Kolejnym istotnym elementem jest usunięcie z domu wszystkich roślin toksycznych dla kotów. Do najczęściej spotykanych trujących roślin należą: lilie, filodendron, monstera, difenbachia, storczyki, azalie, hortensje, poinsecja, aloes oraz wiele innych. Zanim przywieziesz kota do domu, dokładnie sprawdź, które rośliny są bezpieczne, a które mogą stanowić zagrożenie dla życia zwierzęcia.

Kable elektryczne powinny być zabezpieczone lub schowane w specjalnych osłonach, aby kot nie mógł ich pogryźć i doznać porażenia prądem. Małe przedmioty, które kot mógłby połknąć – takie jak gumki recepturki, spinacze, kawałki folii, nitki czy druciki – należy bezwzględnie usunąć z miejsc dostępnych dla zwierzęcia. Chemikalia, środki czyszczące, leki oraz inne substancje toksyczne muszą być przechowywane w zamkniętych szafkach, do których kot nie ma dostępu.

Niezbędna wyprawka dla kota

Lista niezbędnych akcesoriów, które powinieneś mieć przygotowane przed przybyciem kota, jest dość obszerna. Przede wszystkim potrzebujesz:

• Kuwety i żwirek – liczba kuwet powinna być zawsze o jedną większa niż liczba kotów w domu. Jeśli masz jednego kota, powinieneś zapewnić mu co najmniej dwie kuwety. Kuwety powinny być odpowiednio duże, aby kot mógł się w nich swobodnie poruszać i zakopywać swoje odchody. Na początku warto wybrać kuwety otwarte, ponieważ koty często obawiają się zamkniętych przestrzeni. Co do żwirku – masz do wyboru bentonitowy, silikonowy lub drewniany. Warto przetestować różne rodzaje, aby sprawdzić, który najlepiej akceptuje kot.
• Miski na wodę i karmę – najlepsze są miski ceramiczne lub metalowe, ponieważ są łatwe w czyszczeniu i nie zatrzymują zapachów. Powinieneś mieć minimum dwie miski – jedną na wodę i jedną na karmę. Pamiętaj, że miejsce na posiłki i toaletę muszą być od siebie znacznie oddalone – koty bardzo dbają o higienę i nie będą jadły w pobliżu kuwety.
• Drapak – jest to absolutnie niezbędny element wyposażenia każdego domu z kotem. Drapanie to naturalny sposób na dbanie o pazury, zaznaczanie terytorium oraz rozciąganie mięśni. Wybierz wytrzymały drapak odpowiedniej wysokości, aby kot mógł się podczas drapania wyciągnąć na całą długość ciała. Doskonałym rozwiązaniem są drapaki-drzewka, które łączą funkcję drapaka, miejsca do zabawy i odpoczynku.
• Legowisko – większość kotów preferuje wypoczynek na podwyższeniu, dlatego warto zapewnić im miejsce do spania na przykład na komodzie, półce lub specjalnym hamaku. Legowisko powinno być wygodne, przytulne i znajdować się w spokojnej części mieszkania.
• Transporter – jest absolutnie niezbędny do bezpiecznego przewożenia kota do weterynarza lub w podróży. Kot nigdy nie powinien podróżować bez transportera, niezależnie od środka transportu.
• Zabawki – koty potrzebują stymulacji umysłowej i fizycznej. Wędki, tunele, piłeczki, myszki oraz inne zabawki interaktywne pomogą kotu spalić energię i zapobiegną nudzie. Warto także zaopatrzyć się w kocimiętę, którą uwielbia większość kotów.

Wybór kota – skąd i jakiego?

Decyzja o tym, skąd przygarnąć kota, jest równie ważna jak samo postanowienie o adopcji. Masz do wyboru kilka możliwości, z których każda ma swoje zalety i wady.

Adopcja ze schroniska lub fundacji

Schroniska dla bezdomnych zwierząt oraz fundacje zajmujące się opieką nad kotami to najczęściej wybierane źródło adopcji. Koty przebywające w schroniskach przeszły często trudne doświadczenia – były porzucone, zagubione lub źle traktowane. Przed przekazaniem do adopcji są zazwyczaj leczone z ewentualnych chorób, przechodzą kwarantannę, są szczepione, odrobaczane oraz poddawane zabiegom sterylizacji lub kastracji.

Proces adopcji ze schroniska lub fundacji jest dobrze uregulowany i ma na celu zapewnienie, że kot trafi w odpowiedzialne ręce. Zazwyczaj musisz:

1. Wypełnić szczegółową ankietę adopcyjną
2. Przedstawić dokumenty (dowód osobisty, zdjęcia mieszkania)
3. Udowodnić stabilną sytuację finansową
4. Przejść wizytę przedadopcyjną, podczas której wolontariusz sprawdzi, czy dom jest odpowiednio przygotowany

Adopcja ze schroniska jest bezpłatna lub wiąże się z symboliczną opłatą adopcyjną, która zazwyczaj pokrywa część kosztów opieki weterynaryjnej. Podpisujesz umowę adopcyjną, w której zobowiązujesz się do zapewnienia kotu odpowiednich warunków życia i opieki weterynaryjnej.

Przygarnięcie kota z ulicy

Jeśli napotkasz na swojej drodze bezdomnego lub zagubionego kota, który potrzebuje pomocy, musisz postępować według określonej procedury. Najpierw upewnij się, że kot rzeczywiście jest bezdomny – wiele kotów to po prostu zwierzęta z sąsiedztwa, które patrolują swoje terytorium. Kot zadbany, w dobrej kondycji, ze zdrową sierścią prawdopodobnie ma dom i opiekuna.

Jeśli kot wygląda na zaniedbanego, wychudzony jest lub ma rany, najprawdopodobniej potrzebuje pomocy. W takiej sytuacji:

1. Oceń stan kota z bezpiecznej odległości
2. Jeśli kot jest ranny, natychmiast zabierz go do weterynarza (załóż grube rękawice)
3. Zabezpiecz kota w transporterze lub klatce
4. Udaj się do weterynarza, aby sprawdzić, czy kot nie ma chipa i przeprowadzić podstawowe badania

U weterynarza należy:

• Sprawdzić, czy kot jest zaczipowany (co pomoże odnaleźć właściciela)
• Wykonać morfologię krwi i badanie ogólnego stanu zdrowia
• Wykonać test na FIV (koci AIDS) oraz FeLV (białaczka koci) – to absolutnie konieczne, jeśli masz już w domu inne koty
• Sprawdzić, czy kotka nie jest w ciąży
• Odrobaczyć kota
• Umówić się na późniejsze szczepienie

Równolegle powinieneś próbować odnaleźć ewentualnego właściciela – zamieść ogłoszenia w internecie, na lokalnych grupach, rozklej plakaty w okolicy i popytaj sąsiadów. Jeśli właściciel się nie znajdzie, możesz zdecydować się na zatrzymanie kota lub przekazanie go do schroniska.

Kocię czy dorosły kot?

Wybierając kota, możesz zdecydować się na małe kocię lub dorosłe zwierzę. Każda z tych opcji ma swoje zalety i wyzwania.

Kocięta wymagają znacznie więcej uwagi, czasu i zaangażowania. Są pełne energii, bardzo towarzyskie, ale także bardziej destrukcyjne – mogą niszczyć meble, zasłony i inne elementy wyposażenia domu, zanim nauczą się odpowiednich zachowań. Ich wychowanie przynosi zazwyczaj szybkie efekty, ale wymaga konsekwencji. Trudno też przewidzieć, jaki charakter będzie miało kocię, gdy dorośnie. Kocięta powinny być adoptowane w wieku minimum 12-14 tygodni, ponieważ wcześniejsze odłączenie od matki i rodzeństwa może prowadzić do problemów behawioralnych.

Dorosłe koty są zazwyczaj spokojniejsze i bardziej przewidywalne pod względem charakteru. Znasz już ich temperament, przyzwyczajenia i potrzeby. Dorosłe koty z reguły są już przeszkolone w używaniu kuwety i nie niszczą mebli tak intensywnie jak kocięta. Jednak adopcja dorosłego kota, szczególnie tego po traumatycznych przeżyciach, może wiązać się z problemami behawioralnymi, które wymagają cierpliwości i pracy.

Oswajanie i adaptacja kota w nowym domu

Pierwsze dni kota w nowym domu są kluczowe dla procesu adaptacji. Każda zmiana otoczenia jest dla kota ogromnym stresem, niezależnie od tego, czy jest to kocię z hodowli, czy dorosły kot ze schroniska lub ulicy.

Pierwsze kroki po przywiezieniu kota do domu

Gdy przywieziesz kota do domu, nie wypuszczaj go od razu do całego mieszkania. Najlepiej przygotować dla niego jedno, oddzielne pomieszczenie, w którym będzie mógł się poczuć bezpiecznie. W tym pokoju powinny znajdować się wszystkie niezbędne rzeczy: kuweta, miski z wodą i jedzeniem, legowisko, drapak oraz zabawki. Zapewnij kotu spokój i nie forsuj kontaktu – pozwól mu samodzielnie poznać nowe otoczenie w swoim tempie.

W pierwszych dniach kot będzie prawdopodobnie przestraszony i może ukrywać się w zakamarkach. To całkowicie normalne zachowanie. Nie próbuj na siłę go wyciągać, głaskać lub brać na ręce. Regularnie sprawdzaj, jak się czuje, czy je i pije, ale pozwól mu na samodzielne oswajanie się z nowym miejscem.

Oswajanie dzikiego kota

Jeśli przygarnąłeś dzikiego kota z ulicy, który do tej pory nie miał kontaktu z człowiekiem lub miał jedynie negatywne doświadczenia, proces oswajania może potrwać nawet kilka miesięcy. Oswajanie dzikiego kota wymaga niezwykłej cierpliwości i odporności na porażki.

Podstawowe zasady oswajania dzikiego kota:

• Wydziel dla kota oddzielne, spokojne pomieszczenie
• Przebywaj w jego obecności, wykonując spokojne, rutynowe czynności (czytanie, praca na laptopie)
• Rozmawiaj do kota spokojnym, łagodnym głosem
• Nie próbuj na siłę go głaskać ani chwytać
• Nagradzaj każde pozytywne zachowanie (zbliżanie się, wychodzenie z kryjówki) smakołykiem lub zabawą
• Używaj syntetycznych feromonów kojących, które pomogą zredukować stres

Proces oswajania może trwać od kilku tygodni do kilku miesięcy, w zależności od wcześniejszych doświadczeń kota i jego indywidualnego charakteru. Niektóre koty mogą nigdy nie stać się typowymi pieszczochami, ale nauczą się tolerować obecność człowieka i przestaną się go bać.

Wprowadzenie nowego kota do domu z innymi zwierzętami

Jeśli masz już w domu inne koty lub psy, wprowadzenie nowego kota musi odbywać się stopniowo i zgodnie z zasadami socjalizacji z izolacją. Pod żadnym pozorem nie możesz od razu wpuścić nowego kota na teren „starego” – skończy się to konfliktem, a w najgorszym przypadku walką.

Proces wprowadzania powinien wyglądać następująco:

1. Izolacja – nowy kot przez pierwsze 1-2 tygodnie powinien przebywać w oddzielnym pomieszczeniu
2. Wymiana zapachów – potarcie każdego kota ściereczką i położenie jej w miejscu drugiego kota
3. Kontakt wzrokowy bez bezpośredniego kontaktu – koty powinny móc się widzieć przez szparę w drzwiach lub przez szybę
4. Kontrolowane spotkania – krótkie, nadzorowane spotkania w neutralnej przestrzeni
5. Stopniowe wydłużanie czasu wspólnego przebywania

Proces ten może trwać od kilku tygodni do kilku miesięcy. Nigdy nie należy go przyspieszać, ponieważ źle przeprowadzona socjalizacja może prowadzić do trwałej wrogości między kotami.

Nauka korzystania z kuwety

Większość kotów instynktownie wie, jak korzystać z kuwety, ponieważ ich naturalnym zachowaniem jest zakopywanie odchodów. Jednak w niektórych przypadkach, szczególnie u kotów, które żyły wcześniej na zewnątrz, może być konieczne przeszkolenie.

Jeśli kot załatwia się poza kuwetą, należy:

• Upewnić się, że kuweta jest odpowiednio duża, czysta i znajduje się w spokojnym miejscu
• Sprawdzić, czy żwirek odpowiada kotu – niektóre koty mają bardzo specyficzne preferencje
• Przenieść kuwetę w miejsce, gdzie kot załatwił się wcześniej
• Dokładnie wyczyścić miejsca, w których kot się załatwił, używając enzymatycznych środków neutralizujących zapach
• Wykluczyć problemy zdrowotne (choroby dróg moczowych mogą powodować załatwianie się poza kuwetą)

Bardzo ważne: Kota, który załatwia się poza kuwetą, nigdy nie wolno karać! Karcenie nie tylko nie pomoże, ale dodatkowo zwiększy poziom stresu u zwierzęcia, co pogłębi problem. Jeśli przyłapiesz kota na gorącym uczynku, spokojnie przenie go do kuwety.

Skojarzenie kuwety z czynnością oddawania moczu i kału utrwala się u kota zazwyczaj w ciągu 1-2 tygodni. Jeśli problem nie ustępuje, należy skonsultować się z weterynarzem, ponieważ może być to objaw choroby lub poważnego stresu.

Profilaktyka zdrowotna – szczepienia i odrobaczanie

Regularna profilaktyka zdrowotna jest absolutnie niezbędna dla utrzymania kota w dobrej kondycji i zapobiegania groźnym chorobom zakaźnym. Program profilaktyczny obejmuje szczepienia oraz odrobaczanie, które powinny być przeprowadzane zgodnie z ściśle określonym harmonogramem.

Szczepienia kotów

Szczepienia dzielimy na podstawowe (zalecane dla wszystkich kotów) oraz dodatkowe (zalecane tylko w określonych sytuacjach).

Szczepienia podstawowe obejmują ochronę przed:

• Herpeswirusem (FHV) – jeden z głównych czynników wywołujących koci katar
• Kaliciwirusem (FCV) – drugi główny czynnik wywołujący koci katar, który może występować w bardzo zjadliwych szczepach prowadzących do ciężkiej choroby ogólnoustrojowej
• Panleukopenią (FPV) – wysoce zakaźna choroba wirusowa, zwana też tyfusem kocim, prowadząca do biegunki, wymiotów i odwodnienia

Szczepienia dodatkowe obejmują:

• Białaczkę kotów (FeLV) – zalecane dla kotów mających kontakt z innymi kotami, szczególnie wychodzących na zewnątrz. Przed szczepieniem należy wykonać test na obecność wirusa
• Chlamydiozę – zalecana w niektórych przypadkach, szczególnie gdy w domu przebywa wiele kotów
• Wściekliznę – w Polsce nie ma obowiązku szczepienia kotów przeciwko wściekliźnie, ale szczepienie jest wskazane dla kotów wychodzących oraz wymagane przy wyjazdach za granicę

Harmonogram szczepień kociąt

• 8-9 tydzień życia – pierwsze szczepienie podstawowe (FHV, FCV, FPV)
• 12-13 tydzień życia – drugie szczepienie podstawowe
• 16-20 tydzień życia – trzecie szczepienie podstawowe
• 16 tydzień życia lub później – szczepienie przeciwko wściekliźnie (dla kotów wychodzących)
• 12 miesięcy po ostatniej dawce – szczepienie przypominające (booster)
• Kolejne lata:
  • Koty wychodzące: szczepienie raz w roku
  • Koty niewychodzące: szczepienie co 2-3 lata

Odrobaczanie kotów

Regularne odrobaczanie jest równie ważne jak szczepienia, ponieważ pasożyty wewnętrzne mogą poważnie osłabić organizm kota, prowadząc do problemów z układem pokarmowym, utraty masy ciała, anemii, a w skrajnych przypadkach nawet do zaburzeń neurologicznych.

Harmonogram odrobaczania:

• Kocięta do 6 miesiąca życia:
  • Pierwsze odrobaczenie: 3-5 tydzień życia
  • Kolejne odrobaczenia: co 3-4 tygodnie do ukończenia 6 miesiąca życia
• Koty dorosłe (powyżej 6 miesiąca):
  • Koty niewychodzące: co 3-6 miesięcy (lub 2 razy w roku – wczesną wiosną i wczesną jesienią)
  • Koty wychodzące: co 3-4 miesiące
• Koty starsze (seniorzy):
  • Harmonogram jak u kotów dorosłych, z możliwością badania kału zamiast rutynowego podawania preparatów

Częstotliwość odrobaczania zależy również od diety kota. Koty jedz surowe mięso lub mające dostęp do myszy i ptaków powinny być odrobaczane częściej.

Ważne zasady dotyczące profilaktyki

• Odrobaczanie powinno zostać przeprowadzone przynajmniej tydzień przed każdym szczepieniem
• Szczepienia powinny być wykonywane tylko u zdrowych kotów
• Zaleca się wykonywanie szczepień w okolicy lędźwiowej, aby w rzadkich przypadkach powikłań można było łatwo usunąć powstałe zmiany
• Po szczepieniu mogą wystąpić łagodne skutki uboczne (senność, niewielki opuchlizna w miejscu wkłucia), które ustępują w ciągu kilku dni
• Przed przygarnięciem bezdomnego kota należy bezwzględnie wykonać testy na FIV i FeLV, jeśli masz już w domu inne koty

Ochrona przed pasożytami zewnętrznymi

Pchły i kleszcze to najczęstsze pasożyty zewnętrzne atakujące koty. Mogą one powodować nie tylko dyskomfort i swędzenie, ale także przenosić groźne choroby, takie jak borelioza czy bartonelloza.

Dostępne metody ochrony przed pasożytami zewnętrznymi:

• Preparaty spot-on – krople nakrapiane na skórę karku, działające przez kilka tygodni
• Obroże przeciwpasożytnicze – zapewniają długotrwałą ochronę, nawet do 8 miesięcy
• Tabletki doustne – działają systemowo

Bardzo ważne: Nigdy nie stosuj u kotów preparatów przeznaczonych dla psów! Niektóre substancje, takie jak permetry stosowane w preparatach dla psów, są śmiertelnie toksyczne dla kotów.

Żywienie kota

Prawidłowe żywienie to fundament zdrowia kota. Koty są obligatoryjnymi mięsożercami, co oznacza, że ich organizm wymaga diety bogatej w białko zwierzęce.

Podstawowe zasady żywienia

• Kocięta do 6 miesiąca życia: 3-4 posiłki dziennie
• Koty powyżej 6 miesiąca życia: 2 posiłki dziennie
• Karma powinna być dobierana odpowiednio do wieku, rasy, stanu zdrowia i poziomu aktywności kota
• Woda powinna być dostępna bez ograniczeń
• Raz w tygodniu warto podawać pastę odkłaczającą, która ułatwia usuwanie włosów z przewodu pokarmowego

Produkty zakazane dla kotów

Kotom absolutnie nie wolno podawać:

• Czekolady i słodyczy
• Cebuli, czosnku i pora
• Winogron i rodzynek
• Awokado
• Orzechów makadamia
• Mleka i przetworów mlecznych
• Cytrusów
• Kości (szczególnie drobiowych)
• Surowych jaj
• Wędlin ze sklepu
• Potraw ze stołu i przyprawionych posiłków
• Ksylitolu i cukru
• Pestek z owoców
• Surowych ryb w dużych ilościach

Leki przeciwbólowe toksyczne dla kotów

Nigdy nie podawaj kotu leków bez konsultacji z weterynarzem! Większość leków przeciwbólowych zawierających paracetamol lub ibuprofen jest śmiertelnie toksyczna dla kotów i może spowodować niewydolność wielonarządową.

Sterylizacja i kastracja

Zabieg sterylizacji kotki lub kastracji kocura to jeden z najważniejszych elementów odpowiedzialnej opieki nad kotem. Zabieg ten przynosi wiele korzyści zdrowotnych i behawioralnych.

Korzyści ze sterylizacji/kastracji:

• Eliminacja rui u kotek (głośne miauczenie, oznaczanie terenu)
• Zapobieganie ciąży i niepożądanym miotom
• Zmniejszenie agresji i terytorializmu u kocurów
• Eliminacja podsikiwania mebli i oznaczania terenu
• Znaczne zmniejszenie ryzyka chorób układu rozrodczego (rak jajników, macicy, gruczołu krokowego)
• Zmniejszenie tendencji do ucieczek i walki z innymi kotami

Zabieg powinien być wykonany w wieku około 6-8 miesięcy, chociaż może być przeprowadzony również wcześniej lub później, w zależności od indywidualnej sytuacji kota.

Częste problemy i jak sobie z nimi radzić

Kot drapie meble

Drapanie to naturalny instynkt kota, który nie może być całkowicie wyeliminowany, ale może być przekierowany. Zapewnij kotu odpowiednie drapaki w różnych miejscach domu, szczególnie tam, gdzie lubi spędzać czas. Nagradzaj kota, gdy korzysta z drapaka, i nigdy nie karaj go za drapanie – zamiast tego delikatnie przekieruj go na drapak.

Kot miauczy w nocy

Koty są zwierzętami zmierzchowymi, co oznacza, że są najbardziej aktywne o świcie i o zmierzchu. Nocne miauczenie może wynikać z nudy, głodu lub potrzeby uwagi. Zapewnij kotu intensywną zabawę przed snem, pokarm przed nocą oraz ignoruj nocne nawoływania – reagowanie na nie tylko wzmocni to zachowanie.

Kot jest agresywny

Agresja u kota może mieć wiele przyczyn – strach, ból, frustrację, nadmiar energii lub złe wcześniejsze doświadczenia. Nigdy nie karaj kota fizycznie za agresję. Zamiast tego spróbuj zidentyfikować przyczynę zachowania, zapewnij kotu więcej stymulacji i zabawy, a w trudnych przypadkach skonsultuj się z behawiory lub weterynarzem.

Bibliografia

1. Turner P, Berry J, Macdonald S. Animal shelters and animal welfare: raising the bar. Can Vet J. 2012;53(8):893-896. PMID: 23372200
2. Stone AES, Brummet GO, Carozza EM, Kass PH, Petersen EP, Sykes J, Westman ME. 2020 AAHA/AAFP Feline Vaccination Guidelines. J Feline Med Surg. 2020;22(9):813-830. DOI: 10.1177/1098612X20941784 PMID: 32845224